7. lib. vet. Aurora lucis rutilat, 7) Coelum laudibus intonat, Mundus exultans iubilat, Gemens infernus ululat. Cum rex ille fortissimus, Mortis confractis viribus, Pede conculcans tartara Solvit a poenis miseros! Ille, qui clausus lapide Custoditur sub milite, Triumphans pompa nobili Victor resurgit funere. Solutis iam gemitibus Et inferni doloribus, " Quia surrexit Dominus!" Clamat resplendens angelus. 8. Tristes erant apostoli De nece sui Domini, Quem poena mortis crudeli Servi damnarant impii. Sermone blando angelus Pradixit mulieribus; 7. Des Morgenrothes Strahlen glüh'n, Es tönen Sphärenharmonie'n, Der Hölle Geister heulend flieh'n, Denn Christus, unser starker Hort, Nimmt uns des Todes Stachel fort, Besiegt die Hölle durch sein Wort, Und löß't uns von den Strafen dort! Er, der versenkt im Felsenschacht, Von Kriegesknechten wohl bewacht, Zerbrochen hat des Todes Macht, Steigt siegend aus des Grabes Nacht. Und eines Engels Stimme spricht: Oklaget nicht, o zaget nicht! Denn aus des Heiland's Grabe bricht, Aus Dunkel ew'gen Lebens Licht! 8. Die Jünger litten Trauer und Noth Um ihres Herrn und Meisters Tod: Der Gottlosen grausam Gebot Befahl zu morden selbst den Gott. Ein Bote aus des Himmels Au'n Verkündet holden Laut's den Frau'n: In Galilaea Dominus Videndus est quantocius! Illae dum pergunt concitae Apostolis hoc dicere; Videntes eum vivere Osculantur pedes Domini. Quo agnito discipuli In Galilaeam propere Pergunt, videre faciem Desideratam Domini. Claro paschali gaudio Ostensa sibi vulnera, 8) In Christi carne fulgida: Resurrexisse Dominum, Voce fatentur publica! Rex Christe clementissime, Tu corda nostra posside, Ut tibi laudes debitas Reddamus omni tempore! Er lebt in Galiläa's Gau'n. Da eilten jene hin zur Stund, Und thaten es den Jüngern fund; Sie sah'n Ihn lebend und gesund, Und füßten Füße Ihm und Mund. Als dies den Jüngern ward bekannt, So zieh'n in Galiläa's Land Sie eilend hin, von Gier entbrannt, Zu sehen Ihn, den Gott gesandt. Es kündete aus lichter Bahn Er zeiget feiner Wunden Mahl; Hell leuchtend wie des Lichtes Strahl: Da zeugten sie mit lautem Schall: "Christ ist erstanden!« überall. Heiland voller Gütigkeit, Nur dir sei unfer Herz geweiht, III. Augustinus. 9) 1. De gaudiis Paradisi. Ad perennis vitae fontem Mens sitivit arida; Claustra carnis praesto frangi Clausa quaerit anima: Dum pressuris ac aerumnis Se gemit obnoxiam, Quam amisit, cum deliquit, Praesens malum auget boni Perditi memoriam. Nam quis promat summae pacis Quanta sit laetitia ? Ubi vivis margaritis Surgunt aedificia ; Auro celsa micant tecta, Solis gemmis preciosis Haec structura nectitur; Auro mundo, tanquam vitro, Urbis via sternitur; Abest limus, deest fimus, Lues nulla cernitur. |