صور الصفحة
PDF
النشر الإلكتروني

Daß des Heilands dieser Erde
Heilig Antlig sichtbar werde.

Singt, ihr Himmel, Freudenlieder;
Engel jauchz't im Jubelton;
Was die Kraft hat hin und wieder
Lobe Jhn, den Gottessohn:
Keine Stimme möge fehlen
In dem Hochlied aller Kehlen!

Seht! den Seher uns verheißen
Schon vor Zeiten in dem Lied;
Er, für den in frommen Weisen
Die Propheten einst geglüht;
Dem die Welten lobend dienen:
Der Ersehnte ist erschienen!

Dir erschall'n der Jugend Chöre,
Singt der Knabe, fingt der Greis,
Singen Frau'n, Jungfrauen Ehre,
Lallet selbst der Säugling Preis!
Von der Unschuld Hauch durchdrungen
Fließt dein Lob von allen Zungen.

In des Wogensturzes Brausen, In des Frühlings Blüthenpracht, In des Wintersturmes Sausen, In dem Tage, in der Nacht Tönt auf ew'ger Harfe Saiten, Herr! Dein Ruhm durch alle Zeiten.

2.

Jam moesta quiesce querela, 15) Lacrymas suspendite, matres!

Nullus sua pignora plangat:
Mors haec reparatio vitae est.

Quidnam sibi saxa cavala, Quid pulchra volunt monumenta? Res quod nisi creditur illis Non mortua, sed data somno.

Nam quod requiescere corpus Vacuum sine mente videmus, Spatium breve restat, ut alti Repetat collegia sensus.

Venient ito saecula, quum jam Socius calor ossa revisat,

Animataque sanguine vivo
Habitacula pristina gestet.

Quae pigra cadavera pridem Tumulis putrefacta jacebant, Volucres rapientur in auras, Animas comitata priores.

2.

Schweig't nun ihr bangen Trauerklagen, Ihr Mütter hemmt der Thränen Lauf! Wollt nicht um eure Lieben zagen: Aus Tod geht neues Leben auf.

Was künden diese Felsenklüften, Was dieser Leichensteine Zier?

glaubt, der Leib in diesen Grüften Ist todt nicht, nein, er schläft nur hier.

Denn was wir jeht als leere Hülle
Beraubt der Seele ruhen sehn,
Wird bald von höh'rer, geist'ger Fülle
Beseelt aus seinem Grab erstehn.

Es kommt der Tag, wo neues Leben
Dies modernde Gebein durchglüht,
Wo diese Hüllen sich erheben

Zu schöner❜m Daseyn aufgeblüht.

Und was als Leiche jüngst, zum Raube Dem Moder, noch das Grab verzehrt, Schwebt Adler'n gleich dann aus dem Staube Zum Geiste, der ihm sonst gehört.

Sic semine sicca virescunt, 16) Jam mortua jamque sepulta, Quae reddita cespite ab imo Veteres meditantur aristas.

Nunc suscipe, terra, fovendum, Gremioque hunc suscipe molli! Hominis tibi membra sequestro, Generosa et fragmina credo.

Animae fuit haec domus olim Factoris ab ore creatae; "Fervens habitavit in istis Sapientia principe Christo.

Tu depositum tege corpus! Non immemor illa requiret Sua munera victor et auctor Propriique aenigmata vultus.

Veniant modo tempora justa, Quum spem Deus impleat omnem ; Reddas patefacta necesse est, Qualem tibi trado figuram.

So ring't sich aus dem trocknen Korne: Geborgen in der Erde Schoos, Entsteigend seinem dunkeln Borne Die junge Aehre freudig los.

Darum, o Erde, nimm ihn wieder Den Leib' und deck' ihn sanft und leicht! Dir übergeb' ich diese Glieder,

Auch todt noch schön und unerreicht.

Einstmal in diesem Tempel wohnte Ein Geist, den Gottes Hauch beseelt, Und Christi Weisheit in ihm thronte, Der ihn zur Stätte sich erwählt.

So birg' ihn nun im kühlen Grunde,
Bis daß der Auferstehung Ruf
Auch ihm erschallt aus Gottes Munde,
Der ihn nach seinem Bild' erschuf.

[ocr errors]

Bald ist der große Tag gekommen,
Wo jede Hoffnung wird erfüllt,

Und, wie du jest sie aufgenommen,
Die Form erstehet, unverhüllt.

« السابقةمتابعة »