Votis vocemus et Patrem, Patrem perennis gloriae, Patrem potentis gratiae, Culpam releget lubricam. Informet actus strenuos, Dentem retundat invidi, Casus secundet asperos, Donet gerendi gratiam. Mentem gubernet et regat, Casto, fideli corpore Fides calore ferveat, Christusque nobis sit cibus, Potusque noster sit fides: Laetus dies sic transcat, Pudor sit ut diluculum Fides velut meridies, Crepusculum mens nesciat. Aurora lucem provehit, Zugleich auch fleh'n wir inniglich Zum Vater groß und ewiglich, Zum Vater voller Gnadenkraft, Daß Er der Sünde uns entrafft. Er treib' uns zu dem Guten an, Er lenke unsern Geist dabei, Uns speise Christus lebenslang, Es sei der Glaube unser Trank: Dann schlürfen fcelig wir und rein Des heil'gen Geistes Fülle ein. So fließ die Zeit uns wohlgemuth, Die Schaam sei wie des Morgens Gluth, Der Glaube wie des Mittags Pracht, Im Geiste nie der Dämm'rung Nacht. Der Tag beginnet seinen Lauf, 2. Rerum creator optime Rectorque noster aspice, Nos a quiete noxia Mersos sopore libera. Te, sancte Christe, poscimus, Ignosce tu criminibus, Ad confitendum surgimus, Morasque noctis rumpimus. Mentes manusque tollimus, Propheta sicut noctibus ") Nobis gerendum praecipit, Paulusque gestis censuit. Vides malum, quod gessimus, Occulta nostra pandimus, 3. Beata spes mortalium, Da dexteram surgentibus, Exsurgat ut mens sobria Flagrans, et in laudem Dei Grates rependat debitas. 2. Der einst dem All das Dasein gab, Nach dir, o Christ, geh't unsre Sucht, Gedenk nicht unsrer Sünden Wucht, In Andacht schauen wir erwacht, Herr! zu dir auf in stiller Nacht. Sieh Herz und Hand dir zugekehrt, Du siehst das Böse, was wir thun: · du, des Himmels Zier und Kron Du Hoffnungsstern dem Erdensohn, Des Gottes, der in Wettern groß, Der keuschen Jungfrau einz'ger Sproß. Reich' beim Erwachen uns die Hand, Daß laut'rer sich der Geist entbrannt Für dich, und Gottes Lobes voll Aufschwing't und bringt des Dankes Zoll. Ortus refulget lucifer Manensque nostris sensibus, Noctem repellat saeculi, Omnique fine temporum Purgata servet pectora. Quaesita iam primum fides Radicet imis sensibus; Secunda spes congaudeat, Qua maior exstat charitas. 4. Nox atra rerum contegit Terrae colores omnium, Nos confitentes poscimus Te, iuste iudex cordium: Ut auferas piacula, Sordesque mentis abluas, Donesque, Christe, gratiam, Ut arceantur crimina. Mens, ecce, torpet impia, Quam culpa mordet noxia, Obscura gestis tollere, Et te, Redemptor, quaerere! |