XXIII. Confirmatio domini Johannis* Cantuarensis archiepiscopi de ecclesijs Blakeburn, Rachdale, et Eccles, et de taxationibus

ricariarum earundem ecclesiarum.

NIUERSIS sancte matris ecclesie presentem paginam inspecturis, ffrater Joh. pmissione diuina Cantuariensis ecclesie minister humilis, totius Anglie primas, salutem illam quam sanguis exhibuit saluatoris. Uniuersitati vestre notum fieri volumus p presentes quod nos in visitatione nostra facta in Couentr. et Lich. diocesi anno dñi m.cc. octogesimo, examinatis diligenter munimentis religiosorum virorum Abbatis et Conuentus Loci Benedicti de Stanl., ordinis Cisterciensis, eiusdem diocesis, sup ecclesijs de Rach., Eccles, et Blak. cum capellis et ptinentijs earum, quas in usus pprios possident, et quandam portionem quam habere noscuntur in ecclesia de Whall. infra dioc. memoratam. Inuenimus eos super ipsis ecclesijs, capellis et ptinentijs suis, ac portione predicta, collationes patronorum, et concessiones episcoporum Loci eiusdem, confirmationes capitulorum Couentr. et Lichef. et sedis apostolice obtinentes. Unde nos reputantes prefatos religiosos in predictis ecclesijs, capellis, et ptinentijs suis ac portione prefata sufficienter esse munitos, ipsos ab examine nostro dimisimus absolutos. Ratificantes nichilominus collationes, concessiones, et confirmationes, sicut rite et canonice facte sunt, et eas quantum in nobis est, auctoritate metropolitica confirmantes taxationes etiam seu ordinationes per venerabilem fratrem Rogerum de Meuland, Couentr. et Lichef. episcopum, sup vicarijs dictarum ecclesiarum nuper factas quas in suis literis inde confectis contineri vidimus, sicut iuste facte sunt, appbamus, ratificamus, et per presentes literas confirmamus. In cuius rei testimonium

* John Peckham, consecrated Archbishop of Canterbury Jan. 25, 1278.”

presentes literes ad eternam rei memoriam sigilli nostri fecimus imDat. apud abbathiam de Stanl. non. Julij anno

pressione muniri.

dñi m.c.c. octog., Consecrationis nostri secundo.

XXIV. Quieta clamatio Ricardi de Hulton facta domino Johanni de Lascy de aduocatione ecclesie de Blakeburn.

S

CIANT presentes et futuri quod ego Ricardus de Hulton remisi quietu clamaui et hac presenti carta mea confirmaui dño Joh. de Lascy, constab. Cestrie, totum ius et clameum quod habui vel habere potui in aduocatione ecclesie de Blak. cum ptinentijs. Habend. et tenend. eidem Joh. et heredib; suis sine aliquo retenemento mei vel heredum meorum imppetuum. Ita quod nichil inde poterimus habere vel exigere imppetuum. Quod ut firmum et stabile, presentem cartam sigilli mei appositione roboraui. Hijs testib3, dño Karolo tunc abbate de Stanlawe, Henr. de Notingham psona de Rowell, Galfr. de Dutton tunc senescallo, dño Henr. de Longo campo, Rogero de Cestr., Rob. de Cestr., Will. de Longo Campo, Joh. ffyton, Baldewyno Teutonico, Alano clerico, et multis alijs.

h

XXV. Inquisitio capelle de Samlesbury in capitulo

de Weryngton.*

EC est inquisitio facta in pleno capitulo de Weryngton die mercur. prox. post festum omnium sanctorum, Abbate de U Stanl. presente et appellante p iure suo quod dicit se habere in capella de Samlesbury. Consilio habito inter clericos super hac

* i.e. the Rural Deanery of Warrington.

N

inquisitione dixerunt quod bene recolebant, et multi ex eis et ex alijs adhuc superstites fuerunt qui videbant et sciebant, capellam de Samlesbury capellam esse de la Lawe et sine cymiterio, et mortuorum corpora de Samlesbury usq. ad ecclesiam de la Lawe sepelienda deferri. Et quod dñus de Samlesbury, cum tota familia sua et cum hominib; eiusdem ville precipuis festis cum oblationib3 suis ad ecclesiam de la Lawe, sicut ad matricem ecclesiam accesserunt, omnia iura ecclesiastica ibidem pcipientes, et omnes decimationes maiores et minores eidem ecclesie psoluentes usq. ad tempus bone memorie Hug. de Nunant* Couentr. episcopi. Temporib3 vero ipsius, illo in transmarinis partib; existente, duo episcopi de Hybernia superuenerunt apud Samlesbury, gratia hospitandi, et dñus de Samlesbury, qui Gospatric dicebatur, ipsos in domum suam benigne recepit et p aliquot dies retinuit. Qui ex petitione sua et ex consensu Henr. de Blakeburnt psone ecclesie de la Lawe et de Samlesbury idem cymiterium dedicauerunt. Reuerso vero de transmarinis partib; episcopo Hug. de Nunant, et, hoc audiente, egre tulit, et factum illud in irritum reuocauit. Tandem victus parte ppter difficultatem accessus maxime tempore hyemali usq. ad matricem ecclesiam concessit ibidem cymiterium fieri. Et ab ipso tempore corpora mortuorum ibidem

Hugh Nonant, Bishop of Lichfield and Coventry. See p. 39, ante. + See ante, p. 72.

This grant requires some explanation. On the formation of a parish, the inhabitants were bound to perform their parochial rites at the mother church, the ealdan mynstre, of the parish. But from the extent of many of the districts, the remote hamlets found it inconvenient to resort on all occasions to the mother church, and private oratories were allowed to be licensed in convenient situations. To prevent them from trenching on the rights of the mother church, they were merely licensed for preaching and praying, the performance of the rite of burial and the ministration of the sacrament of baptism being strictly forbidden. These were the true parochial rites, and the grant of them to an oratory severed its connection with the parish church, and converted it into a parochial chapel, or, more strictly speaking, into an independent church. So essential were

sepeliebantur, Henr. de Blak. rectore ecclesie utriusq. pimpendente, Abbas petit capellam consolidari

eo quod in hoc nihil sibi deperiit. matrici ecclesie auctoritate pontificali.

XXVI. Quoddam scriptum per sex sigilla quod quarta pars ecclesie de Whalleye pertinet ecclesie de Blakeburn.

R

EUERENDO dño suo R. Archid. Cestr. suus W. clericus de Wygan et capitulum de Blak. salutem in dño. Nouerit quod vidimus ecclesiam de Blak. et eiusdem ecclesie rectores fuisse in plena possessione quarte partis ecclesie de Whalley et capellarum de Cliderhou et de Dounom iam xl. annis elapsis. Et in huius rei testimonium vobis literas nostras transmittimus patentes. Valete in dño.

XXVII. Scriptum cum pluribus sigillis quod octaua pars ecclesie de Whalleye pertinet ad ecclesiam de Blakeburn.

NIUERSIS sancte matris ecclesie filijs ad quos presens scriptum puenerit, Magister Walterus de Wygornia archid. Cestrie salutem in dño sempiternam. Nouerit uniuersitas vestra quod cum inter dompnum Abbatem et conuentum Loci Benedicti de Stanl. ex una parte, et dñum Rogerum dictum decanum de Whalleya ex altera super quodam

they to the constitution of a church, that they were deemed conclusive evidence of that fact; and it will be seen that the administration of these rites was brought prominently forward in the dispute between Whalley and Alvetham, noticed under the title of Whalley. Whether the grant of a cemetery alone had that effect may be doubted, and perhaps this was the ground of the Abbot's petition.

beneficio in ecclesia de Whalleye, quod quidem beneficium Rogerus de Blak. aliquando tenuit, coram nobis auctoritate ordinaria cognoscentibz, questio verteretur, dicto decano ad iudicium legitime vocato et p procuratorem suum legitime constitutum tam ad iurand. de veritate dicenda in anima ipsius quam ad alia agenda in prefata causa que in ppria psona sua facere posset, et que ad decisionem prefate cause ptinebant. Facta fuit in iudicio eidem procuratori ex parte Abbatis p se et conuentu suo in iudicio presentis secundum formam iuris editio sub hac forma. Dicunt dicti Abbas et conuentus contra dictum decanum; quod ipse iniuste detinet quoddam beneficium ptinens ad medietatem ecclesie sue de Blak., quod quidem beneficium Rogerus de Blakeburn tenuit, scil. octauam partem omnium decimarum tam maiorum quam minorum, et omnium puentuum ecclesiasticorum puenientium ad ecclesiam de Whalleye, et ad capellas suas de Cliderhou et de Dounom, et petunt illud sibi restitui, et nomine medietatis sue ecclesie prefate de Blakeburn sibi resartiri, et iustitiam sibi in hac parte exhiberi cum pena legali. Tandem post multas altercationes hinc inde habitas, facta fuit a prefato pcuratore presente Abbate prenominato litis contestatio in iudicio sub hac forma. Respondet idem procurator litem contestando, quod dictus decanus prefatum beneficium iniuste non detinet sed iuste, quod cum necesse fuerit dicebat se posse probare, asserens alia in editione prefata vera non esse nec fieri debere. Licet autem prefatus Abbas in continenti offerret se intentionem suam pbaturum p instrumenta publica et autentica, et si necesse foret p alias pbationes sufficientes. Nos tamen diem partib3 ad faciend. quod ius dictaret prefigentes, die ad hoc prefixo partes de veritate dicenda iurare fecimus, factis autem postea ad inquisitionem veritatis interrogationib; hinc inde in iudicio multimodis, exhibitis etiam ex parte dictorum Abbatis et conuentus plurib; instrumentis publicis et autenticis ad intentionem suam pbandam et eorundem copia dicto procuratori facta. Quamuis prefatus Abbas diligenter instaret ut in prefata causa sententiaretur, asserens