E L E GIARUM

LI BER PRIMU S.

Elegia prima ad CAROLUM DE O DATUM.

TAF

S

Andem, chare, tuæ mihi pervenere tabellæ,
Pertulit & voces nuncia charta tuas:

S;
Pertulit occiduâ Deyæ Ceftrenfis ab orâ

Vergivium prono quà petit amne salum. Multùm crede juvat terras aluisse remotas

Pectus amans nostri, tamque fidele caput,
Quòdque mihi lepidum tellus longinqua sodalem

Debet, at unde brevi reddere jussa velit.
Me tenet urbs refluâ quam Thamesis alluit undâ,

Meque nec invitum patria dulcis habet.
Jam nec arundiferum mihi cura revisere Camum,

Nec dudum vetiti me laris angit amor.
Nuda nec arva placent, umbrasque negantia molles,

Quàm male Phæbicolis convenit ille locus ! Nec duri libet usque minas perferre magistri 15

Cæteraque ingenio non subeunda meo. Si sit hoc exilium patrios adiiffe penates, Et vacuum curis otia grata sequi,

Non

.

Non ego

vel profugi nomen, fortemve recuso, Lætus & exilii conditione fruor.

20 O utinam vates nunquam graviora tuliffet Ille Tomitano flebilis exul

agro; Non tunc Ionio quicquam ceffiffet Homero,

Neve foret victo laus tibi prima Maro. Tempora nam licet hic placidis dare libera Musis, 25

Et totum rapiunt me mea vita libri. Excipit hinc feffum sinuosi pompa theatri,

Et vocat ad plausus garrula scena suos. Seu catus auditur senior, feu prodigus hæres,

Seu procus, aut positâ casside miles adest, Sive decennali fæcundus lite patronus

Detonat inculto barbara verba foro; Sæpe vafer gnato succurrit servus amanti,

Et nasum rigidi fallit ubique patris; Sæpe novos illic virgo mirata calores

35 Quid fit amor nescit, dum quoque nescit, amat: Sive cruentatum furiosa Tragedia sceptrum

Quaffat, & effufis crinibus ora rotat,
Et dolet, & fpecto, juvat & spectasse dolendo,

Interdum & lacrymis dulcis amaror inest:

30

40

Seu

45

50

Seu puer

infelix indelibata reliquit Gaudia, & abrupto flendus amore cadit, Seu ferus è tenebris iterat Styga criminis ultor

Conscia funereo pectora torre movens, Seu mæret Pelopeia domus, seu nobilis Hi,

Aut luit incestos aula Creontis avos. Sed

neque sub tecto femper nec in urbe latemus, Irrita nec nobis tempora veris eunt. Nos quoque

lucus habet vicinâ confitus ulmo,
Atque suburbani nobilis umbra loci.
Sæpius hic blandas fpirantia fidera flammas

Virgineos videas præteriiffe choros.
Ah quoties dignæ ftupui miracula formæ

Quæ pofsit senium vel reparare Jovis !
Ah quoties vidi fuperantia lumina

gemmas, Atque faces quotquot volvit uterque polus ; Collaque bis vivi Pelopis quæ brachia vincant,

puro

nectare tineta via, Et decus eximium frontis, tremulofque capillos, Aurea qua

fallax retia tendit Amor; Pellacesque genas, ad quos hyacinthina Cordet

Purpura, & ipfe tui floris, Adoni, rubor!

55

Quæque fluit

6

Cedite

65

Cedite laudatæ toties Heroides olim,

Et quæcunque vagum cepit amica Jovem. Cedite Achæmeniæ turritâ fronte puellæ,

Et quot Susa colunt, Memnoniamque Ninon. Vos etiam Danau fasces submittite Nymphæ,

Et vos Iliacæ, Romuleæque nurus. Nec Pompeianas Tarpëia Musa columnas Jactet, & Ausoniis plena theatra stolis.

70 Gloria Virginibus debetur prima Britannis,

Extera sat tibi sit fæmina posse sequi.
Tuque urbs Dardaniis Londinum structa colonis

Turrigerum latè conspicienda caput,
Tu nimium felix intra tua mænia claudis

75 Quicquid formofi pendulus orbis habet. Non tibi tot cælo scintillant astra sereno

Endymioneæ turba ministra deæ,
Quot tibi conspicuæ formáque auróque puellæ
Per medias radiant turba videnda vias.

8 Creditur huc geminis veniffe invecta columbis

Alma pharetrigero milite cincta Venus,
Huic Cnidon, & riguas Simoentis flumine valles,

Huic Paphon, & roseam poft habitura Cypron.

Aft

Alt ego,

1

dum pueri finit indulgentia cæci,

85 Monia quàm subitò linquere faufta paro ; Et vitare procul malefidæ infamia Circes

Atria, divini Molyós usus ope. Stat

quoque juncosas Cami remeare paludes,
Atque iterum raucæ murmur adire Scholæ. 90
Interea fidi parvum capë munus amici,
Paucaque in alternos verba coacta modos.

ELEGÍA SECUNDA, Anno Ætatis 17.
In obitum Præconis Academici Cantabrigiensis:

E, qui conspicuus baculo fulgente solebas
Palladium toties ore ciere

gregem, Ultima præconum præconem te quoque fæva

Mors rápit, officio nec favet ipsa suo.
Candidiora licet fuerint tibi tempora plumis 5

Sub quibus accipimus delituiffe Jovem,
O dignus tamen Hæmonio juvenescere succo,

Dignus in Æfonios vivere pofse dies,
Dignus quem Stygiis medicâ revocaret ab undis

Arte Coronides, fæpe rogante dea.
Tu si juffus eras acies accire togatas,

Et celer à Phæbo nuntius ire tuo,
VOL. II.

X

Talis

T

I