'àrce precor teneri cum fis Deus ales amoris,

Pugnent officio nec tua facta tuo. sam tuus certè eft mihi formidabilis arcus, 95

Natę deâ, jaculis nec minus igne potens; Et tua fumabunt nostris altaria donis,

Solus & in fuperis tų mihi summus eris. Deme meos tandem, verùm nec deme furores,

Nescio miser est suaviter omnis amans: 100 Tu modo da facilis, pofthæc mea fiqua futura eft,

Cuspis amaturos figat ut una duos.

cur,

H

ÆC ego mente olim lava, studioque supino

Nequitiæ pofui vana trophæa meæ. Scilicet abreptum fic me malus impulit error, IOS

Indocilisque ætas prava magistra fuit. Donec Socraticos umbrosa Academia rivos

Præbuit, admiffum dedocuitque jugum. Protinus extinctis ex illo tempore flammis,

Cincta rigent multo pectora noftra gelu. IIO Unde suis frigus metuit puer ipse fagittis,

Et Diomedeam vim timet ipfa Venus.

In

In Proditionem Bombardicam.

CUM

UM fimul in regem nuper fatrapasque Britannos

Ausus es infandum perfide Fauxe nefas, Fallor?'an & mitis voluisti ex parte videri,

Et pensare malâ cum pietate scelus? Scilicet hos alti miffurus ad atria cæli,

5 Sulphureo curru flammivolisque rotis. Qualiter ille feris caput inviolabile Parcis

Liquit lördanios turbine raptus agros.

In eandem,

Siccine

5

Iccine tentafti ccelo donâffe läcobum

Quæ septemgemino Bellua monte lates ?
Ni meliora tuum poterit dare munera numen,

Parce precor donis infidiofa tuis.
Ille quidem sine te confortia ferus adivit

Astra, nec inferni pulveris usus ope.
Sic potiùs fædos in cælum pelle cucullos,

Et quot habet brutos Roma profana Deos,
Namque hac aut aliâ nisi quemque adjuveris arte,

Crede mihi cæli vix bene scandet iter.

10

In eandem.
Urgatorem animæ derisit läcobus ignem,

Et sine quo superùm non adeunda domus.
Frenduit hoc trinâ monstrum Latiale coronâ,

Movit & horrificum cornua dena minax.
Et nec inultus ait temnes mea sacra Britanne, 5

Supplicium fpreta relligione dabis.
Et fi ftelligeras unquam penetraveris arces,
Non nifi

per flammas triste patebit iter. O quàm funesto cecinisti proxima vero, Verbaque ponderibus vix caritura suis !

10 Nam prope

Tartareo sublime rotatus ab igni
Ibat ad æthereas umbra perusta plagas.

In eandem.
UEM modò Roma suis devoverat impia diris,

Et Styge damnârat Tænarioque sinu,
Hunc vice mutatâ jam tollere gestit ad astra,
Et cupit ad superos evehere usque Deos.

In inventorem bombarda.

QUEM

I Apetionidem laudavit cæca vetuftas

,

Qui tulit ætheream solis ab axe facem;

l At mihi major erit, qui lurida creditur arma,

Et trifidym fulmen furripuille Jovi.

Ad

A

Ad Leonoram Roma canentem.
Ngelas unicuique fuus (fic credite gentes)

Obtigit æthereis ales ab ordinibus.
Quid mirum ? Leonora tibi fi gloria major,

Nam tua præfentem vox fonat ipfa Deum. Aut Deus, aut vacui certè mens tertia cæli $

Per tua secretò guttura serpit agens ; Serpit agens, facilifque docet mortalia corda

Sensim immortali affuescere poffe fono.
Quòd fi cuncta quidem Deus est, per cunctaque fufus,
In te unâ loquitur, cæterá mutus habet.

Ad eandem.
Ltera Torquatum cepit Leonora poetam,

Cujus ab infaño cessit amore furens.
Ah miser ille tuo quantò feliciùs ævo

Perditus, & propter te Leonora foret! Et te Pieriâ fenfiffet voce canentem

5 Aurea maternæ fila movere lyræ, Quamvis Dircæo torfiffet lumina Pentheo • Sævior, aut totus desipuiffet iners, Tu tamen errantes cæcâ vertigine fenfas

Voce eadem poteras compofuiffe tuâ; Et poteras ægro spirans sub corde quietem

Flexanimo cantu reftituiffe fibi.

A

10

Ad

CR

R

Ad eandem.
Redula quid liquidam Sirena Neapoli jactas,

Claraque Parthenopes fana Achelöiados,
Littoreamque tuâ defunctam Naiada ripâ

Corpora Chalcidico facra dedisse rogo?
Illa quidem vivitque, & amænâ Tibridis unda

5
Mutavit rauci murmura Pausilipi.
Illic Romulidûm ftudiis ornata secundis,
Atque homines cantu detinet atque Deos.

* Apologus de Rustico & Hero. Usticus ex malo sapidiffima poma quotannis

Legit, & urbano lecta dedit Domino: Hinc incredibili fructûs dulcedine captus

Malum ipsam in proprias transtulit areolas.
Hactenus illa ferax, sed longo debilis ævo,

Mota solo assueto, protenùs aret iners.
Quod tandem ut patuit Domino, fpe lusus inani,

Damnavit celeres in fua damna manus,
Atque ait, heu quantò fatius fuit illa Coloni

(Parva licet) grato dona tuliffe animo! Poffem

ego

avaritiam frænare, gulamque voracem : Nunc periere mihi & fætus & ipfe parens.

Elegiarum Finis. * Added in the Edit, of 1673.

S Y L

5