arce precor teneri cum fis Deus ales amoris, am tuus O certè eft mihi formidabilis arcus, Tu modo da facilis, pofthæc mea fiqua futura eft, HA 105 ÆC ego mente olim lævâ, ftudioque fupino Nequitia pofui vana trophæa meæ. Scilicet abreptum fic me malus impulit error, Indocilifque ætas prava magiftra fuit. Donec Socraticos umbrofa Academia rivos Præbuit, admiffum dedocuitque jugum. Protinus extinctis ex illo tempore flammis, Cincta rigent multo pectora noftra gelu. Unde fuis frigus metuit puer ipfe fagittis, Et Diomedeam vim timet ipfa Venus. In In Proditionem Bombardicam. UM fimul in regem nuper fatrapafque Britannos. CU Aufus es infandum perfide Fauxe nefas, Fallor?' an & mitis voluifti ex parte videri, Et penfare malâ cum pietate fcelus? Scilicet hos alti miffurus ad atria cœli, Sulphureo curru flammivolifque rotis. Qualiter ille feris caput inviolabile Parcis Liquit lördanios turbine raptus agros. In eandem, Iccine tentafti cœlo donâffe Iacobum S1 Quæ feptemgemino Bellua monte lates? Ni meliora tuum poterit dare munera numen, Parce precor donis infidiofa tuis. Ille quidem fine te confortia ferus adivit Sic potiùs fœdos in cœlum pelle cucullos, Et quot habet brutos Roma profana Deos, Namque hac aut aliâ nifi quemque adjuveris arte, Crede mihi cœli vix bene fcandet iter. In eandem. Urgatorem animæ derifit läcobus ignem, Et fine quo fuperûm non adeunda domus. Et fi ftelligeras unquam penetraveris arces, Q' In eandem. UEM modò Rema fuis devoverat impia diris, Hunc vice mutatâ jam tollere geftit ad astra, Apetionidem laudavit cæca vetuftas, Qui tulit ætheream folis ab axe facem; 5 10 Ad Ad Leonoram Romæ canentem. Angelas Ngelas unicuique fuus (fic credite gentes) Quid mirum? Leonora tibi fi gloria major, Nam tua præfentem vox fonat ipfa Deum. Quòd fi cuncta quidem Deus eft, per cunctaque fufus, A Ad eandem. Ltera Torquatum cepit Leonora poetam, Cujus ab infano ceffit amore furens. Aurea maternæ fila movere lyræ, 10 5 10 Ad Ad eandem. Redula quid liquidam Sirena Neapoli jactas, Claraque Parthenopes fana Achelöiados, Littoreamque tuâ defunctam Naiada ripâ Corpora Chalcidico facra dediffe rogo? lla quidem vivitque, & amœnâ Tibridis undâ, Mutavit rauci murmura Paufilipi.. llic Romulidûm ftudiis ornata fecundis, Atque homines cantu detinet atque Deos. R * Apologus de Ruftico & Hero. Ufticus ex malo fapidiffima poma quotannis Legit, & urbano lecta dedit Domino: Damnavit celeres in fua damna manus, Atque ait, heu quantò fatius fuit illa Coloni (Parva licet) grato dona tuliffe animo! Poffem ego avaritiam frænare, gulamque voracem : Nunc periere mihi & fœtus & ipfe parens. Elegiarum Finis. * Added in the Edit, of 1673. 5 5 10 SY L |