30

Vatum sagaci præpes ostendit choro;
Non hunc facerdos novit Affyrius, licet
Longos vetusti commemoret atavos Nini,
Priscumque Belon, inclytumque Ofiridem.
Non ille trino gloriofus nomine
Ter magnus Hermes (ut fit arcani sciens)
Talem reliquit Ilidis cultoribus.
At tu perenne ruris Academi decus
(Hæc monstra si tu primus induxti scholis)
Jam jam poetas urbis exules tuæ
Revocabis, ipse fabulator maximus,
Aut institutor ipfe migrabis foras.

35

Ad Patrem:

N.

UNC mea Pierios cupiam per pectora fontes

Irriguas torquere vias, totumque per ora Volvere laxatum gemino de vertice rivum ; Ut tenues oblita fonos audacibus alis Surgat in officium venerandi Musa parentis. 5 Hoc utcunque tibi gratum pater optime carmen Exiguum meditatur opus, nec novimus ipsi Aptiùs à nobis quæ poffint munera donis Respondere tuis, quamvis nec maxima poffint

Respondere

1o

20

Respondere tuis, nedum ut par gratia donis
Efle queat,

vacuis

quæ

redditur arida verbis.
Sed tamen hæc noftros oftendit pagina census,
Et quod habemus opum chartâ numeravimus istâ,
Quæ mihi sunt nullæ, nisi quas dedit aurea Clio,
Quas mihi femoto somni peperere sub antro,
Et nenoris laureta facri Parnassides umbræ.

Nec tu vatis opus divinum despice carmen,
Quo nihil æthereos ortus, & femina cæli,
Nil magis humanam commendat origine mentem,
Sancta Promethéæ retinens vestigia flammæ.
Carmen amant superi, tremebundaque Tartara carmen
Ima ciere valet, divosque ligare profundos,
Et triplici duros Manes adamante coercet.
Carmine sepositi retegunt arcana futuri
Phæbades, & tremulæ pallentes ora Sibyllæ ; 25
Carmina facrificus sollennes pangit ad aras,
Aurea seu sternit motantem cornua taurum ;
Seu cùm fata fagax fumantibus abdita fibris
Consulit, & tepidis Parcam fcrutatur in extis.
Nos etiam patrium tunc cum repetemus Olympum,
Æternæque moræ ftabunt immobilis ævi,

31 Ibimus auratis per cæli templa coronis,

Dulcia

1

A a 3

40

Dulcia suaviloquo fociantes carmina plectro,
Astra quibus, geminique poli convexa fonabunt,
Spiritus & rapidos qui circinat igneus orbes,

35
Nunc quoque fidereis intercinit ipse choreis
Immortale melos, & inenarrabile carmen;
Torrida dum rutilus compescit fibila serpens,
Demissoque ferox gladio mansuescit Orion ;
Stellarum nec sentit onus Maurusius Atlas.
Carmina regales epulas ornare folebant,
Cum nondum luxus, vaftæque immenfa voraga
Nota gulæ, & modico spumabat cæna Lyæo.
Tum de more fedens fefta ad convivia vates
Æsculeâ intonsos redimitus ab arbore crines, 45
Heroumque actus, imitandaque gesta canebat,
Et chaos, & pofiti latè fundamina mundi,
Reptantesque deos, & alentes numina glandes,
Et nondum Ætneo quæsitum fulmen ab antro.
Denique quid vocis modulamen inane juvabit, 50
Verborum fenfusque vacans, numerique loquacis ?
Silvestres decet ifte choros, non Orphea cantus,
Qui tenuit fluvios & quercubus addidit aures
Carmine, non citharâ, simulachraque functa canendo
Compulit in lacrymas; habet has à carmine laudes. 55

Nec

Nec tu perge precor sacras contemnere Musas,
Nec vanas inopesque puta, quarum ipse peritus
Munere, mille sonos numeros componis ad aptos,
Millibus & vocem modulis variare canoram
Doctus, Arionii meritò fis nominis hæres. 60
Nunc tibi quid mirum, fi me genuiffe poëtam
Contigerit, charo fi tam propè fanguine juncti
Cognatas artes, studiumque affine sequamur ?
Ipse volens Phæbus se dispertire duobus,
Altera dona mihi, dedit altera dona parenti, 65
Dividuumque Deum genitorque puerque tenemus.

Tu tamen ut fimules teneras odiffe Camænas,
Non odiffe reor, neque enim, pater, ire jubebas
Quà via lata patet, quà pronior area lucri,
Certaque condendi fulget spes aurea nummi:

70
Nec rapis ad leges, malè custoditaque gentis
Jura, nec insulfis damnas clamoribus aures.
Sed magis excultam cupiens ditescere mentem,
Me procul urbano ftrepitu, feceffibus altis
Abductum Aoniæ jucunda per otia ripæ

75
Phæbæo lateri comitem finis ire beatum.
Officium chari taceo commune parentis,
Me poscunt majora, tuo pater optime fumptu

Cum

Аа 4

تی تر

Ciin mihi Romuleæ patuit facundia linguæ, non
Et Latii veneres, & quæ Jovis ora decebant 80
Grandia magniloquis elata vocabula Graiis,
Ajdere fuasisti quos jactat Gallia flores,
Et quam degeneri novus Italus pre loquelam
Fundit, barbaricos testatus yoce tumultus,
Quæque Palæstinus loquitur mysteria vates.

85 Dunique quicquid habet cælum, subjectaque cælo Terra

parens, terræque & cælo interfluus aer, Quicquid & unda tegit, pontique agitabile marmor, Per te noffe licet, per te, fi noffe libebit. Dimotáque venit spectanda scientia nube,

90 Nadaque conspicuos inclinat ad oscula vultus, Ni fugisse velim, ni sit libâffe molestum.

I nunc, confer opes quisquis malefanus avitas Auftriaci gazas, Perüanaque regna præoptas. Quæ potuit majora pater tribuiffe, vel ipse

95 Jupiter, excepto, donâfset ut omnia, cælo? Non potiora dedit, quamvis & tuta fuiffent, Publica qui juveni commisit lumina nato Atque Hyperionios currus, & fræna diei, Et circum undantem radiatâ luce tiaram. Ergo ego jam doctæ pars quamlibet ima catervæ

Victrices

1