Vatum fagaci præpes oftendit choro;
Non hunc facerdos novit Affyrius, licet
Longos vetufti commemoret atavos Nini,
Prifcumque Belon, inclytumque Ofiridem.
Non ille trino gloriofus nomine

Ter magnus Hermes (ut fit arcani fciens)
Talem reliquit Ifidis cultoribus.

At tu perenne ruris Academi decus

(Hæc monftra fi tu primus induxti scholis)
Jam jam poetas urbis exules tuæ
Revocabis, ipfe fabulator maximus,

Aut inftitutor ipfe migrabis foras.

N

Ad Patrem:

UNC mea Pierios cupiam per pectora fontes

Irriguas torquere vias, totumque per ora

Volvere laxatum gemino de vertice rivum ;
Ut tenues oblita fonos audacibus alis
Surgat in officium venerandi Mufa parentis.
Hoc utcunque tibi gratum pater optime carmen
Exiguum meditatur opus, nec novimus ipfi
Aptiùs à nobis quæ poffint munera donis
Refpondere tuis, quamvis nec maxima poffint

30

35

5

Refpondere

Refpondere tuis, nedum ut par gratia donis
Effe queat, vacuis quæ redditur arida verbis.
Sed tamen hæc noftros oftendit pagina cenfus,
Et quod habemus opum chartâ numeravimus iftâ,
Quæ mihi funt nullæ, nifi quas dedit aurea Clio,
Quas mihi femoto fomni peperere fub antro,
Et nemoris laureta facri Parnaffides umbræ.
Nec tu vatis opus divinum defpice carmen,
Quo nihil æthereos ortus, & femina cœli,
Nil magis humanam commendat origine mentem,
Sancta Promethéæ retinens veftigia flammæ.

10

20

25

Carmen amant fuperi, tremebundaque Tartara carmen
Ima ciere valet, divofque ligare profundos,
Et triplici duros Manes adamante coercet.
Carmine fepofiti retegunt arcana futuri
Phœbades, & tremulæ pallentes ora Sibyllæ ;
Carmina facrificus follennes pangit ad aras,
Aurea feu fternit motantem cornua taurum;
Seu cùm fata fagax fumantibus abdita fibris
Confulit, & tepidis Parcam fcrutatur in extis.
Nos etiam patrium tunc cum repetemus Olympum,
Æternæque moræ ftabunt immobilis ævi,

Ibimus auratis

per cœli templa coronis,

A a 3

3 F

Dulcia

Dulcia fuaviloquo fociantes carmina plectro,
Aftra quibus, geminique poli convexa fonabunt.
Spiritus & rapidos qui circinat igneus orbes,
fidereis intercinit ipfe choreis

Nunc quoque

Immortale melos, & inenarrabile carmen ;
Torrida dum rutilus compefcit fibila ferpens,
Demiffoque ferox gladio manfuefcit Orion;
Stellarum nec fentit onus Maurufius Atlas.
Carmina regales epulas ornare folebant,

35

40

Cum nondum luxus, vaftæque immenfa voraga
Nota gulæ, & modico fpumabat cœna Lyæo.

45

Tum de more fedens fefta ad convivia vates
Æfculeâ intonfos redimitus ab arbore crines,
Heroumque actus, imitandaque gefta canebat,
Et chaos, & pofiti latè fundamina mundi,
Reptantefque deos, & alentes numina glandes,
Et nondum Ætneo quæfitum fulmen ab antro.
Denique quid vocis modulamen inane juvabit,
Verborum fenfufque vacans, numerique loquacis?
Silveftres decet ifte choros, non Orphea cantus,
Qui tenuit fluvios & quercubus addidit aures
Carmine, non citharâ, fimulachraque functa canendo
Compulit in lacrymas; habet has à carmine laudes. 55

Nec

60

65

Nec tu perge precor facras contemnere Mufas, Nec vanas inopefque puta, quarum ipfe peritus Munere, mille fonos numeros componis ad aptos, Millibus & vocem modulis variare canoram Doctus, Arionii meritò fis nominis hæres. Nunc tibi quid mirum, fi me genuiffe poëtam Contigerit, charo fi tam propè fanguine juncti Cognatas artes, ftudiumque affine fequamur? Ipfe volens Phœbus fe difpertire duobus, Altera dona mihi, dedit altera dona parenti, Dividuumque Deum genitorque puerque tenemus. Tu tamen ut fimules teneras odiffe Camœnas, Non odiffe reor, neque enim, pater, ire jubebas Quà via lata patet, quà pronior area lucri, Certaque condendi fulget fpes aurea nummi: Nec rapis ad leges, malè cuftoditaque gentis Jura, nec infulfis damnas clamoribus aures. Sed magis excultam cupiens ditefcere mentem, Me procul urbano ftrepitu, feceffibus altis Abductum Aoniæ jucunda per otia ripa Phœbæo lateri comitem finis ire beatum. Officium chari taceo commune parentis, Me pofcunt majora, tuo pater optime fumptu

A a 4

70

75

Cùm

85

Cùm mihi Romulea patuit facundia linguæ,
Et Latii veneres, & quæ Jovis ora decebant
Grandia magniloquis elata vocabula Graiis,
Addere fuafifti quos jactat Gallia flores,
Et quam degeneri novus Italus ore loquelam
Fundit, barbaricos teftatus voce tumultus,
Quæque Palatinus loquitur myfteria vates.
Denique quicquid habet cœlum, fubjectaque cœlo
Terra parens, terræque & cœlo interfluus aer,
Quicquid & unda tegit, pontique agitabile marmor,
Per te noffe licet, per te, fi noffe libebit.
Dimotáque venit fpectanda fcientia nube,
Nadaque confpicuos inclinat ad ofcula vultus,
Ni fugiffe velim, ni fit libâffe moleftum.

I nunc, confer opes quifquis malefanus avitas
Auftriaci gazas, Perüanaque regna præoptas.
Quæ potuit majora pater tribuiffe, vel ipfe
Jupiter, excepto, donâffet ut omnia, cœlo?
Non potiora dedit, quamvis & tuta fuiffent,
Publica qui juveni commifit lumina nato
Atque Hyperionios currus, & fræna diei,
Et circum undantem radiatâ luce tiaram.
Ergo ego jam doctæ pars quamlibet ima catervæ

90

95

100

Victrices