Victrices hederas inter, laurosque sedebo,
Jamque nec obscurus populo miscebor inerti,
Vitabuntque oculos vestigia nostra profanos.
Este procul vigiles curæ, procul este querelæ, IOS
Invidiæque acies transverfo tortilis hirquo,
Sæva nec anguiferos extende calumnia rictus ;
In me triste nihil fædiffima turba potestis,
Nec vestri sum juris ego; securaque tutus
Pectora, vipereo gradiar sublimis ab ictu.
At tibi, chare pater, postquam non æqua merenti
Posle referre datur, nec dona rependere factis,
Sit memorâffe fatis, repetitaque munera grato
Percensere animo, fidæque reponere
menti.
Et vos, O noftri, juvenilia carmina, lusus,
Si modo perpetuos sperare audebitis annos,
Et domini fupereffe rogo, lucemque tueri,
Nec fpiffo rapient oblivia nigra sub Orco,
Forfitan has laudes, decantatumque parentis
Nomen, ad exemplum, sero servabitis ævo.
PSA L. CXIV.
Σραήλ ότε παιδες, ότ' αγλαά φύλ’ Ιακώβο
'Αιγύπλιον λίπε δήμoν, απεχθέα, βαρβαρόφωνον,
Δ) τότε μένον έω όσιον γένG. ύες Ιεδα.
'Εν δε θεός λαοϊσι μέγα κρείων βασίλευεν.
Είδε και αντροπαδω φύγαδ' έβρωησε θάλασσα
Κύματι ειλυμδύη ροθίω, οδ' άρ' ερυφελίχθη
Ιρος Ιορδάνης ποτί άργυροειδέα πηγίω.
'Ex d'
'Εκ δ' άρεα σκαρθμοισιν άπειρέσια κλονέorio,
Ως κριοι σφeιγόωδίες ευτραφερω αν αλωή.
Βαιότεραι δ' άμα απάσαι ανασκίρτησαν έρίπναι, 10
Οία σαegί σύριγι φίλη υπό μητέρι άρνες.
Τίπίε σύγ' αινα θάλασσα πέλωρ φύγαδ' ερρώησας
Κύματι ειλυμδύη esθίω και τι δ' άρ ερυφελίχθης
Iejς Ιορδάνη ποτί άργυροιδέα πηγώ;
Τίπ’ όρεα σκαρθμδισιν απειρέσια κλονέεθε 15
«Ως κριοι σφριγόωνΤης ευτραφερω αν αλωή και
Βαιοτέραι τι δ' αρ υμμές ανασκιρτήσατ’ ερίπ ναι,
Οία σαραι σύριγε φιλη υπό μητέρα άρνες και
Σείεο γαια τρέασα θεον μεγάλ' εκτυπέoνία
Γαία θεον τρείασ' ύπατον σέβας Ιωακίδαο,
Ος τε και οι σιλαδων ποταμός χέε μορμύeoνίας,
Κρήνωτ’ αέναον σέτρης από δακρυοέωσης.
Philosophus ad regem quendam, qui eum ignotum &
, insontem inter reos forte captum inscius damnaverat, τίω επί θανάτω σορόυόμως. haec fubita mifit.
'Ω ανα ει ολέσης με και έννομον, έδέ τιν' ανδρών
Δεινών όλως δράσανία, σοφώτατον ίθι κάρυον
Ρηϊδιως αφέλoιο, το δ' ύςερον αύθι νοήσεις,
* Μαψιδίως δ' αρ έπειτα τεόν προς θυμον οδυρή,
Τοιον δ' οκ σόλια, σερμώνυμον αλκαρ ολέσσας.
f In effigiei ejus Sculptorem.
'Αμαθει γεγράφθαι χειρί τώδε μου εικόνα
Φαίης τάχ' άν, προς αδG. αυτοφυές βλέπων.
Τον εκτυπωτών εκ επιγνότες φίλοι
Γελάτε φαύλα δυσμίμημα ζωγράφε.
Ad Salfillum Poetam Romanum ægrotantem,
Musa greffum quæ volens trahis claudum,
Vulcanioque tarda gaudes incessu, Nec fentis illud in loco minus gratum,
, Quàm cùm decentes flava Dëiope furas
* 'Μαψ άυτως δ' αρ' έπειτα χείνω μάλα πολλών οδύρη,
-Τοιον δ' εκ σόλεως.
+ Added in the Edition of 1673.
Alternat
Alternat aureum ante Junonis lectum,
Adesdum & hæc s'is verba
pauca
Salsillo
Refer, Camæna noftra cui tantum est cordi,
Quamque ille magnis prætulit immeritò divis.
Hæc
ergo
alumnus ille Londini Milto,
Diebus hisce qui suum linquens nidum
Polique tractum, (pessimus ubi ventorum,
Insanientis impotensque pulmonis
Pernix anhela sub Jove exercet flabra)
Venit feraces Itali soli ad glebas,
Visum superbâ cognitas urbes famâ
15 Virosque doctæque indolem juventutis, Tibi optat
idem hic faufta multa Salsille,
Habitumque feffo corpori penitùs fanum ;
Cui nunc profunda bilis infeftat renes,
Præcordiisque fixa damnosum fpirat.
Nec id pepercit impia quòd tu Romano
Tam cultus ore Lesbium condis melos.
O dulce divûm munus, O salus Hebes
Germana! Tuque Phæbe morborum terror
Pythone cæso, five tu magis Pæan
25 Libenter audis, hic tuus facerdos est. Querceta Fauni, vosque rorę vinoso,
Colles
Colles benigni, mitis Evandri sedes,
Siquid falubre vallibus frondet vestris,
Levamen
ægro
ferte certatim vati.
Sic ille charis redditus rursum Musis
Vicina dulci prata mulcebit cantu.
Ipse inter atros emirabitur lucos
Numa, ubi beatum degit otium æternum,
Suam reclivis semper Ægeriam spectans.
Tumidusque & ipfe Tibris hinc delinitus
Spei favebit annuæ colonorum :
Nec in sepulchris ibit obsessum reges
Nimiùm sinistro laxus irruens loro:
Sed fræna melius temperabit undarum,
Adusque curvi falsa
|