Ridens purpureo

suffundar lumine vultus, Et fimul æthereo plaudam mihi lætus Olympo. ico

EPITAPHIUM DAMONIS.

ARGUMENTUM.

Thyrsis & Damon ejusdem viciniæ paftores, eadem

studia sequuti à pueritiâ amici erant, ut qui plurimum. Thyrsis animi causâ profectus peregrè de obitu Damonis nuncium accepit. Domum postea reversus, & rem ita esse * comperto, se, suamque . solitudinem hoc carmine deplorat. Damonis autem sub personâ hîc intelligitur Carolus Deodatus ex urbe Hetruriæ Luca paterno genere oriundus, cætera Anglus; ingenio, doctrinâ, clariffimisquc cæteris virtutibus, dum viveret, juvenis egregius. Imérides nymphæ (nam vos & Daphnin &

Hylan Et plorata diu meministis fata Bionis) Dicite Sicelicum Thamesina per oppida carmen: Quas miser effudit voces, quæ murmura Thyrsis, Et quibus affiduis exercuit antra querelis, 5 Fluminaque, fontesque vagos, némorumque recessus, Dum fibi præreptum queritur Damona, neque altam

10

Luctibus exemit noctem loca fola pererrans.
Et jam bis viridi furgebat culmus arista,
Et totidem flavas numerabant horrea messes,
Ex
quo

summa dies tulerat Damona sub umbras,
Nec dum aderat Thyrfis; pastorem fcilicet illum
Dulcis amor Mufæ Thusca retinebat in urbe.
Aft ubi mens expleta domum, pecorisque reliçti
Cura vocat, fimul affuetâ seditque sub ulmo,

15 Tum verò amiffum tum denique fentit amicum, Cæpit & immensum sic exonerare dolorem,

Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Hei mihi! quæ terris, quæ dicam numina cælo, Poftquam te immiti rapuerunt funere Damon ! Siccine nos linquis, tua fic fine nomine virtus Ibit, & obfcuris numero sociabitur umbris ? At non ille, animas virgâ qui dividit aurcâ, Ista velit, dignúmque tui te ducat in agmen, Ignavumque procul pecus arceat omne filentum. 25

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni, Quicquid erit, certè nisi me lupus antè videbit, Indeplorato non commiņuere fepulchro, Constabitque tuus tibi honos, longumque vigebit Inter paftores ; Illi tibi vota fecundo

20

40

Solvere poft Daphnin, poft Daphnin dicere laudes Gaudebunt, dum rura Pales, dum Faunus amabit: Si quid id eft, priscamque fidem coluisse, piúmque, Palladiáfque artes, fociúmque habuifle canorum.

Ite domum impasti, domino jam,non vacat, agni. 35
Hæc tibi certa manent, tibi erunt hæc præmia Damon,
At mihi quid tandem fiet modò ? quis mihi fidus,
Hærebit lateri comes, ut tu fæpe folebas
Frigoribus duris, & per loca fæta pruinis,
Aut rapido fub fole, fiti morientibus herbis ?
Sive
opus

in
magnos

fuit eminùs ire leones, Aut avidos terrere lupos præsepibus altis ; ; Quis fando sopire diem, cantuque folebit ?

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Pectora cui credam? quis me lenire docebit 45 Mordaces curas, quis longam fallere noctem Dulcibus alloquiis, grato cùm fibilat igni Molle pyrum, & nucibus ftrepitat focus, at malus

auster Miscet cuncta foris, & defuper intonat ulmo?

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Aut æstate, dies medio dum vertitur axe, Cum Pan æsculeå fomnum capit abditus umbrâ,

Et

51

Bb 3

1

Et repetunt sub aquis fibi nota sedilia nympha,
Pastoresque latent, ftertit sub sepe colonus,
Quis mihi blanditiásque tuas, quis tum mihi risus, 55
Cecropiosque sales referet, cultosque lepores?

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni.
At jam folys agros, jam pascua folus oberro,
Sicubi ramosæ denfanţur vallibus umbræ,
Hic ferum expecto, supra caput imber & Eurus 69
Triste sonant, fractæque agitata crepuscula sylvæ.

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Heu

quam culta mihi priùs arva procacibus herbis Involvuntur, & ipsa situ seges alta fatiscit! Innuba neglecto marcescit & uva racemo, 65 Nec myrteta juvant; ovium quoque tædet, at illæ Mærent, inque suum convertunt ora magiftrum,

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Tityrus ad corylos vocat, Alphesibæus ad ornos, Ad salices Aegon, ad flumina pulcher Amyntas, 70 Hic gelidi fontes, hîc illita gramina musco, Hîc Zephyri, hîc placidas interstrepit arbutus undas; Ifa canunt surdo, frutices ego nactus abibam.

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Mopfus ad hæc, nam me redeuntem forte notârat, 75

(Et

85

(Et callebat avium linguas, & fidera Mopsus)
Thyrsi quid hoc? dixit, quæ te coquit improba bilis?
Aut te perdit amor, aut te malè fascinat astrum,
Saturni grave sæpe fuit paftoribus aftrum,
Intimaque obliquo figit præcordia plumbo. 80

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni.
Mirantur nymphæ, & quid te Thyrsi futurum eft?
Quid tibi vis ? aiunt, non hæc folet esse juventæ
Nubila frons, oculique truces, vultusque severi,
Illa choros, lususque leves, &t semper amorem
Jure petit, bis ille mifer qui serus amavit.

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Venit Hyas, Dryopéque, & filia Baucidis Aegle Docta modos, citharæque fciens, sed perdita fastu, Venit Idumanii Chloris vicina fluenti; Nil me blanditiæ, nil me folantia verba, Nil me, fi quid adest, movet, aut fpes ulla futuri.

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Hei mihi quam fimiles ludunt per prata juvenci, Omnes unanimi secum fibi lege sodales,

95 Nec magis hunc alio quisquam secernit amicum De grege,

fic densi veniunt ad pabula thoes, Inque vicem hirsuti paribus junguntur onagri ;

Lex

90

Bb 4