صور الصفحة
PDF
النشر الإلكتروني

L'ottimo dal miglior dopo scegliea

Per fabbricar d'ogni virtu l'Idea.

Quanti nacquero in Flora

O in lei del parlar Tosco appreser l'arte,
La cui memoria onora

Il mondo fatta eterna in dotte carte,

Volesti ricercar per tuo teforo,

E parlasti con lor nell' opre loro.

Nell' altera Babelle

Per te il parlar confuse Giove in vano,

Che per varie favelle

Di se stessa trofeo cadde fu'l piano:

Ch'Ode oltr' all Anglia il suo piu degno Idioma
Spagna, Francia, Tofcana, e Grecia e Roma.

I piu profondi arcani

Ch' occulta la natura e in cielo e in terra

Ch' à Ingegni sovrumani

Troppo avara tal' hor gli chiude, e ferra,
Chiaramente conosci, e giungi al fine.
Della moral virtude al gran confine.

Non batta il Tempo l'ale,

Fermisi immoto, e in un fermin si gl'anni,
Che di virtù immortale

Scorron di troppo ingiuriosi a i danni;

Che

Che s'opre degne di Poema o storia
Furon gia, l'hai presenti alla memoria.

Dammi tua dolce Cetra

Se vuoi ch'io dica del tuo dolce canto,
Ch'inalzandoti all' Etra

Di farti huomo celeste ottiene il vanto,
Il Tamigi il dirà che gl' e conceffo
Per te fuo cigno parreggiar Permesso.

I o che in riva del Arno

Tento spiegar tuo merto alto, e preclaro
So che fatico indarno,

E ad ammirar, non a lodarlo imparo;
Freno dunque la lingua, e ascolto il core
Che ti prende a lodar con lo stupore.

Del fig. Antonio Francini gentilhuomo

Fiorentino.

JOANNI MILTONI

LONDINENSI,

Juveni patria, virtutibus eximio,

V

IRO qui multa peregrinatione, studio cuncta orbis terrarum loca perspexit, ut novus Ulysses

omnia ubique ab omnibus apprehenderet:

Po

Polyglotto, in cujus ore linguæ jam deperditæ fic reviviscunt, ut idiomata omnia fint in ejus laudibus infacunda; Et jure ea percallet, ut admirationes et plaufus populorum ab propria sapientia excitatos intelligat:

Illi, cujus animi dotes corporisque sensus ad admirationem commovent, et per ipsam motum cuique auferunt; cujus opera ad plaufus hortantur, fed*venustate vocem laudatoribus adimunt.

Cui in memoria totus orbis; in intellectu fapientia; in voluntate ardor gloriæ; in ore eloquentia; harmonicos cæleftium sphærarum fonitus astronomia duce audienti; characteres mirabilium naturæ per quos Dei magnitudo defcribitur magistra philosophia legenti; antiquitatum latebras, vetuftatis excidia, eruditionis ambages, comite affidua autorum lectione, Exquirenti, restauranti, percurrenti.

At cur nitor in arduum?

Illi in cujus virtutibus evulgandis ora Famæ non sufficiant, nec hominum stupor in laudandis fatis eft, reverentiæ et amoris ergo hoc ejus meritis debitum admirationis tributum offert Carolus Datus Patricius Florentinus,

Tanto homini servus, tantæ virtutis amator.

* vaftitate. Edit. 1645.

ELE

ELEGIARUM

LIBER PRIMUS.

Elegia prima ad CAROLUM DEODATUM.

T

5

10

Andem, chare, tuæ mihi pervenere tabellæ, Pertulit et voces nuncia charta tuas; Pertulit occiduâ Devæ Cestrensis ab orâ Vergivium prono quà petit amne salum. Multùm crede juvat terras aluisse remotas Pectus amans noftri, tamque fidele caput, Quòdque mihi lepidum tellus longinqua fodalem Debet, at unde brevi reddere jassa velit. Me tenet urbs refluâ quam Thamesis alluit undâ, Meque nec invitum patria dulcis habet. Jam nec arundiferum mihi cura revisere Camum, Nec dudum vetiti me laris angit amor. Nuda nec arva placent, umbrasque negantia molles, Quàm male Phœbicolis convenit ille locus! Nec duri libet usque minas perferre magistri Cæteraque ingenio non fubeunda meo. Si fit hoc exilium patrios adiisse penates, Et vacuum curis otia grata sequi, Non ego vel profugi nomen, fortemve recufo, Lætus et exilii conditione fruor.

15

20

O utinam vates nunquam graviora tulisset
Ille Tomitano flebilis exul agro;

Non tunc Ionio quicquam cessisset Homero,
Neve foret victo laus tibi prima Maro.
Tempora nam licet hic placidis dare libera Musis, 25
Et totum rapiunt me mea vita libri.
Excipit hinc fessum sinuosi pompa theatri,

Et vocat ad plaufus garrula scena fuos.
Seu catus auditur fenior, feu prodigus hæres,
Seu procus, aut pofitâ casside miles adeft,
Sive decennali fœcundus lite patronus
Detonat inculto barbara verba foro;
Sepe vafer gnato fuccurrit servus amanti,
Et nafum rigidi fallit ubique patris;

Sæpe novos illic virgo mirata calores
Quid fit amor nefcit, dum quoque nefcit, amat.

Sive cruentatum furiosa Tragœdia fceptrum
Quaffat, et effufis crinibus ora rotat,

Et dolet, et specto, juvat et spectasse dolendo,
Interdum et lacrymis dulcis amaror ineft:
Seu puer infelix indelibata reliquit

Gaudia, et abrupto flendus amore cadit,
Seu ferus è tenebris iterat Styga criminis ultor
Confcia funereo pectora torre movens,

30

35

40

Seu mæret Pelopeia domus, feu nobilis Ili, 45.
Aut luit incestos aula Creontis avos.

Sed neque fub tecto semper nec in urbe latemus,
Irrita nec nobis tempora veris eunt.

Nos

« السابقةمتابعة »