Confuluit rerum fummæ, certoque peregit Pondere fatorum lances, atque ordine fummo Singula perpetuum juffit servare tenorem. Volvitur hinc lapsu mundi rato prima diurno; Raptat et ambitos sociâ vertigine cælos. Tardior haud folito Saturnus, et acer ut olim Fulmineum rutilat cristatâ casside Mavors. Floridus æternùm Phœbus juvenile coruscat, Nec fovet effætas loca per declivia terras Devexo temone Deus; sed semper amicâ Luce potens eadem currit per signa rotarum. Surgit odoratis pariter formofus ab Indis AEthereum pecus albenti qui cogit Olympo Mane vocans, et ferus agens in pafcua cœli, Temporis et gemino dispertit regna colore. Fulget, obitque vices alterno Delia cornu, Cæruleumque ignem paribus complectitur ulnis. 50 Nec variant elementa fidem, folitoque fragore Lurida perculfas jaculantur fulmina rupes. Nec per inane furit leviori murmure Corus, Stringit et armiferos æquali horrore Gelonos Trux Aquilo, spiratque hyemem, nimbosque volutat.
Utque folet, Siculi diverberat ima Pelori Rex maris, et raucâ circumstrepit æquora conchâ Oceani Tubicen, nec vastâ mole minorem
Et puer ille fuum tenet et puer ille decorem Phœbe tuusque et Cypri tuus, nec ditior olim Terra datum fceleri celavit montibus aurum Conscia, vel fub aquis gemmas. Sic denique in ævum Ibit cunctarum series justissima rerum, Donec flamma orbem populabitur ultima, latè Circumplexa polos, et vasti culmina cœli; Ingentique rogo flagrabit machina mundi. De Idea Platonica quemadmodum Ariftoteles intellexit. Icite facrorum præfides nemorum deæ, Tuque O noveni perbeata numinis Memoria mater, quæque in immenso procul Antro recumbis otiofa AEternitas, Monumenta servans, et ratas leges Jovis, Cœlique fastos atque ephemeridas Deûm, Quis ille primus cujus ex imagine Natura folers finxit humanum genus, AEternus, incorruptus, æquævus polo, Unusque et universus, exemplar Dei? Haud ille Palladis gemellus innubæ Interna proles infidet menti Jovis; Sed quamlibet natura fit communior, Tamen seorsùs extat ad morem unius, Et, mira, certo stringitur spatio loci; Seu fempiternus ille siderum comes Cœli pererrat ordines decemplicis, Citimumve terris incolit lunæ globum: Sive inter animas corpus adituras fedens
Obliviofas torpet ad Lethes aquas: Sive in remotâ forte terrarum plaga Incedit ingens hominis archetypus gigas, Et diis tremendus erigit celfum caput Atlante major portitore siderum. Non cui profundum cæcitas lumen dedit Dirceus augur vidit hunc alto sinu; Non hunc filenti nocte Plëiones nepos Vatum sagaci præpes oftendit choro; Non hunc facerdos novit Affyrius, licet Longos vetufti commemoret atavos Nini, Prifcumque Belon, inclytumque Ofiridem. Non ille trino gloriofus nomine Ter magnus Hermes (ut fit arcani sciens)
Talem reliquit Ifidis cultoribus. At tu perenne ruris Academi decus
(Hæc monstra si tu primus induxti scholis)
Jam jam poetas urbis exules tuæ
Revocabis, ipfe fabulator maximus,
Aut institutor ipse migrabis foras.
UNC mea Pierios cupiam per pectora fontes Irriguas torquere vias, totumque per ora
Volvere laxatum gemino de vertice rivum; Ut tenues oblita fonos audacibus alis Surgat in officium venerandi Musa parentis. Hoc utcunque tibi gratum pater optime carmen Exiguum meditatur opus, nec novimus ipsi
Aptiùs à nobis quæ poffint munera donis Refpondere tuis, quamvis nec maxima poffint Respondere tuis, nedum ut par gratia donis Esse queat, vacuis quæ redditur arida verbis. Sed tamen hæc nostros oftendit pagina cenfus, Et quod habemus opum chartâ numeravimus istâ, Quæ mihi funt nullæ, nisi quas dedit aurea Clio, Quas mihi femoto fomni peperere fub antro, Et nemoris laureta facri Parnaffides umbræ.
Nec tu vatis opus divinum defpice carmen, Quo nihil æthereos ortus, et semina cæli, Nil magis humanam commendat origine mentem, Sancta Promethéæ retinens veftigia flammæ. Carmen amant fuperi, tremebundaque Tartara carIma ciere valet, divosque ligare profundos, Et triplici duros Manes adamante coercet. Carmine sepositi retegunt arcana futuri Phœbades, et tremulæ pallentes ora Sibyllæ; Carmina facrificus sollennes pangit ad aras, Aurea feu sternit motantem cornua taurum; Seu cùm fata fagax fumantibus abdita fibris Confulit, et tepidis Parcam fcrutatur in extis. Nos etiam patrium tunc cum repetemus Olympum, AEternæque moræ ftabunt immobilis ævi, Ibimus auratis per cæli templa coronis, Dulcia fuaviloquo sociantes carmina plectro, Astra quibus, geminique poli convexa fonabunt. Spiritus et rapidos qui circinat igneus orbes,
Nunc quoque sidereis intercinit ipse choreis Immortale melos, et inenarrabile carmen; Torrida dum rutilus compefcit sibila ferpens, Demissoque ferox gladio manfuefcit Orion; Stellarum nec fentit onus Maurufius Atlas.
Carmina regales epulas ornare folebant, Cum nondum luxus, vastæque immenfa vorago Nota gulæ, et modico spumabat cœna Lyxo. Tum de more fedens festa ad convivia vates AEsculeâ intonsos redimitus ab arbore crines, Heroumque actus, imitandaque gesta canebat, Et chaos, et positi latè fundamina mundi, Reptantesque deos, et alentes numina glandes, Et nondum AEtneo quæfitum fulmen ab antro. Denique quid vocis modulamen inane juvabit, Verborum sensusque vacans, numerique loquacis? Silveftres decet iste choros, non Orphea cantus, Qui tenuit fluvios et quercubus addidit aures
Carmine, non citharâ, fimulachraque funcia canendo Compulit in lacrymas; habet has à carmine laudes.
Nec tu perge precor facras contemnere Mufas, 56 Nec vanas inopesque puta, quarum ipse peritus Munere, mille fonos numeros componis ad aptos, Millibus et vocem modulis variare canoram Doctus, Arionii meritò fis nominis hæres. Nunc tibi quid mirum, fi me genuisse poëtam Contigerit, charo si tam propè sanguine juncti Cognatas artes, studiumque affine sequamur?
« السابقةمتابعة » |