صور الصفحة
PDF
النشر الإلكتروني

Ipse volens Phœbus se dispertire duobus,
Altera dona mihi, dedit altera dona parenti,
Dividuumque Deum genitorque puerque tenemus.

Tu tamen ut fimules teneras odisse Camœnas,
Non odisse reor, neque enim, pater, ire jubebas
Quà via lata patet, quà pronior area lucri,
Certaque condendi fulget spes aurea nummi:
Nec rapis ad leges, malè cuftoditaque gentis
Jura, nec infulfis damnas clamoribus aures.
Sed magis excultam cupiens ditefcere mentem,
Me procul urbano ftrepitu, seceffibus altis
Abductum Aoniæ jucunda per otia ripæ
Phœbæo lateri comitem finis ire beatum.
Officium chari taceo commune parentis,
Me pofcunt majora, tuo pater optime fumptu
Cùm mihi Romuleæ patuit facundia linguæ,
Et Latii veneres, et quæ Jovis ora decebant
Grandia magniloquis elata vocabula Graiis,
Addere fuafisti quos jactat Gallia flores,
Et quam degeneri novus Italus ore loquelam
Fundit, barbaricos testatus voce tumultus,

65

70

75

80

Quæque Palæstinus loquitur mysteria vates. Denique quicquid habet cœlum, subjectaque cœlo Terra parens, terræque et cælo interfluus aer, Quicquid et unda tegit, pontique agitabile marmor,

85

Per te noffe licet, per te, si nosse libebit.

Dimotáque venit spectanda scientia nube,

90

Nudaque confpicuos inclinat ad ofcula vultus,

Ni fugisse velim, ni fit libasse moleftum.

I nunc, confer opes quisquis malefanus avitas Austriaci gazas, Perüanaque regna præoptas. Quæ potuit majora pater tribuisse, vel ipse Jupiter, excepto, donâsset ut omnia, cœlo? Non potiora dedit, quamvis et tuta fuiffent, Publica qui juveni commifit lumina nato Atque Hyperionios currus, et fræna diei, Et circum undantem radiatâ luce tiaram. Ergo ego jam doctæ pars quamlibet ima catervæ Victrices hederas inter, laurosque sedebo, Jamque nec obfcurus populo miscebor inerti, Vitabuntque oculos vestigia nostra profanos. Este procul vigiles curæ, procul este querelæ, 105

95

100

Invidiæque acies transverso tortilis hirquo,

Sæva nec anguiferos extende calumnia rictus;

In me triste nihil fædissima turba poteftis,
Nec vestri sum juris ego; securaque tutus

Pectora, vipereo gradiar fublimis ab ictu.

110

At tibi, chare pater, poftquam non æqua merenti

Posse referre datur, nec dona rependere factis,
Sit memorâsse fatis, repetitaque munera grato
Percensere animo, fidæque reponere menti.

Et vos, O nostri, juvenilia carmina, lufus,
Si modo perpetuos sperare audebitis annos,
Et domini fuperesse rogo, lucemque tueri,
Nec spisso rapient oblivia nigra fub Orco,

115

For

Forfitan has laudes, decantatumque parentis
Nomen, ad exemplum, fero fervabitis ævo.

Ad Salfillum Poetam Romanum aegrotantem.
SCAZONTES.

Musa gressum quæ volens trahis claudum,
Vulcanioque tarda gaudes incessu,

120

Nec fentis illud in loco minus gratum,
Quàm cùm decentes flava Deiope furas
Alternat aureum ante Junonis lectum,
Adesdum et hæc s'is verba pauca Salfillo
Refer, Camæna nostra cur tantum eft cordi,
Quamque ille magnis prætulit immeritò divis.
Hæc ergo alumnus ille Londini Milto,
Diebus hifce qui fuum linquens nidum
Polique tractum, (peffimus ubi ventorum,

5

10

Infanientis impotensque pulmonis
Pernix anhela fub Jove exercet flabra)
Venit feraces Itali foli ad glebas,
Visum superbâ cognitas urbes famâ'
Virofque doctæque indolem juventutis,
Tibi optat idem hic faufta multa Salfille,
Habitumque fesso corpori penitùs sanum;
Cui nunc profunda bilis infestat renes,
Præcordiifque fixa damnosum spirat.
Nec id pepercit impia quòd tu Romano
Tam cultus ore Lesbium condis melos.
O dulce divûm munus, O falus Hebes
Germana! Tuque Phœbe morborum terror

15

20

Py

Pythone cæso, sive tu magis Pæan
Libenter audis, hic tuus facerdos eft.
Querceta Fauni, vosque rore vinoso
Colles benigni, mitis Evandri fedes,
Siquid falubre vallibus frondet veftris,
Levamen ægro ferte certatim vati.
Sic ille charis redditus rursùm Musis
Vicina dulci prata mulcebit cantu.
Ipse inter atros emirabitur lucos
Numa, ubi beatum degit otium æternum,
Suam reclivis semper AEgeriam spectans.
Tumidusque et ipse Tibris hinc delinitus
Spei favebit annuæ colonorum:
Nec in sepulchris ibit obsessum reges
Nimiùm finistro laxus irruens loro:
Sed fræna melius temperabit undarum,
Audusque curvi falfa regna Portumni.

25

30

35

40

[blocks in formation]

MANSUS.

Joannes Baptista Manfus Marchio Villenfis, vir ingenii laude, tum litterarum studio, nec non et bellica virtute apud Italos claurus in primis eft. Ad quem Torquati Taffi dialogus extat de Amicitia fcriptus; erat enim Taffi amiciffimus;ab quo etiam inter Campaniaeprincipes celebratur, in illo poemate cui titulus Gerusalemme conquistata, lib. 20. Fra cavalier magnanimi, è cortesi

Rifplende il Manfo----

Isauthorem Neapoli commorantem fummâ benevolentiâ profecutus eft, multaque ei detulit humanitatis officia. Ad hunc itaque hofpes ille antequam ab ea urbe difcederet, ut ne ingratum fe oftenderet, hoc carmen mifit.

H

æc quoque Manse tuæ meditantur carmina laudi Pierides, tibi Manse choro notiffime Phœbi,

Quandoquidem ille alium haud æquo est dignatus hoPoft Galli cineres, et Mecænatis Hetrufci.

(nore,

Tu quoque, fi noftræ tantum valet aura Camœnæ, 5

Victrices hederas inter, laurosque sedebis.

Te pridem magno felix concordia Tasso

Junxit, et æternis inscripsit nomina chartis.
Mox tibi dulciloquum non inscia Musa Marinum

Tradidit, ille tuum dici se gaudet alumnum,
Dum canit Affyrios divûm prolixus amores;
Mollis et Aufonias ftupefecit carmine nymphas.
Ille itidem moriens tibi foli debita vates

10

Offa tibi foli, fupremaque vota reliquit.
Nec manes pietas tua chara fefellit amici,

15

« السابقةمتابعة »