फर कमको विशालमना वाथैमा श्राचार्य नाश धावा ३४ यर सक्शे नहो । हे यिरुशलम हे विशालम को ज्ये वाचावीनें वयो नाखेरै ने तारे पास मोकल्या थका माणसाने भाठा घी वण्णो नःखाको ज्चेंम कुकडी घेतांना बचाओने पोतांना पक्षाना हेठळ एकठा करेछे महं केटळीकवार तारा छैया में एकठा करवा चायूं परंतु ३५ तमें नही धायूं । जुया तमारूं घर उजाड धेगें तमारै वळोपर हं तम्बें साचूं कछू को जार सुधी में नहीं को को प्रभुना नमधी याव. वाळौ धन्य वारसुधी मनें ती नदी । १० चादमा पत्रे । - शाबत दाखाना त्ये फारिशियौना मोटाना एक मयस्ना घरमा रे!टळी खावानें मांटै '२ श्रावायो एथय ं क्ये येथेायें सेना ऊपर दृष्ट राखो । वळी जलोदरोथी मादी कोई एक माणस त्येना सामा हतैौ । ३ धळो यिशुयें उत्तर देनें शास्त्रजावावाळानें नें फारिशि यौनें ए बात कही क्ये शाबत दानामा रूहै। पूं करवू येोग्य 871 बळी त्ये छाना रस्ता वळी येणें त्येनें लेनें रू ५. कीधा ने मूक्या । त्येना प' छळ येणें उत्तर देनें त्यानें क्यू ं को तमारा कोईन् गधेडू को वैल खाड़ामा पडे वळी ६ त्ये त्येज्वेळा शाबत दाछामा शू त्येनें नही उठाड्शे । बळी त्ये त्येनें ए वातनों उत्तर देवा नही संक । ७ त्येहे।ण्यें को मेोटी चौकिया में परसन्द कोधो त्ये येणें आईनें ए बात कहोनें नूतरेला है। नू एक दृष्टान्त क्यू ं । ८ को विद्दिवानें माटै ज्यारे तमनें के ईथो नूतरूं थ' यक् त्यारै सऊथी रूढो चौको ऊपर मा वैसा हूं जाणियें क्ा तम * राश्या गरठा मणोसपण त्येथो नूतरेला थाय । नें ज्ये ठाम अपनें त्यारे तू लाजथी दानों ठाम लेवा लाग्या । १० परंतु नूतरेलाथाओ त्याऐं जैनें सऊथी दानो ठाममा बैस क्ये ज्ये माणसयें तनें वळी येनें नूतयो त्ये ज्या रे यावे त्यारे ज्ये तनें को को चे मित्र बोजी रूढो ठाम्मः जाय व्यारे जमानें ११ वैसे हैं त्ये होख्ने पासे तारो प्रतिष्ठा था हरेक माणस पोतनें मोटा करे । , 6 ये न्यानो कोधै । जाशे नें ज्ये कोई पेत्तांनें न्हानों करे के त्ये मोटो किधौ जाणे । १२. त्यारे ज्येणें त्येनें नूतयेाहता येणें त्येने कय' क्ये तू ज्य. रे दाढ(नू ं को राचनू ं खावू करे तो त्यारे येतांना भाएला हान को भाईये। नें क्ये गोजियानें को तारर धनवान पाड शियानें मा त्येड शू ं जाणिय को ये तनें फरों ते १३ बदला पायें । परंतु ज्यारे खावानें करे त्यारे कड़ाहानें १४ में टोंटा होने में संगडा है नें में अांधळा है में व्येड | वळी तू_ धन्य घई कॉम्क्ये तनें फरी आपवा नही सक्शे कम को साधुवै।ना फरी उठत्रानो वेळां तनें फरी श्राप्या जाशे । वळो त्येने साथै बेसवाद का एक मणीस ए १५ वात सान्हळीनें त्येनें क्यूं क्ये ज्ये १६ ना राजमा रोडळी ज्यम् । धन्य है को ज्ये ईश्वर त्येणें त्येनें क्यूं को १७ एक माणस मोटू खावू कोधू ने घणानें तेया । वळी खावानो वेळां त्ये प्रवाहाने पासै चाकर मोकलीन क्यू १८ को नावे कोमको सऊ त्यार है । वळी सऊ एकरीतथी बहानों करवा माद्या न जायें त्येनें क्यू ं को मै भूमिनें विसावीछे ने यावश्य है क्ये त्येनें जोवानें जयें इं ए कद्दू को मनें वळी बोजायें कयू ं क्येमें पाच जोडी बैलानें विसाया है नें त्येहाखनी परीक्षा करवा जाणू हूं हं ए निवे २. दन करूंकू को मनें माफ करे । बळी एक मायसयें क्यूं का मं विद्दिश क्यूँ है त्येज्म टे हं जावा नही सकू १६ माफ करे । सोध दीधो त्यारै त्वे घरना धोयें रोसै भरीनें चाकरनें क यू ं को शहरना मारगमा नें गळियामा बहला जा वळी कि डाहै!तें नें टौंटाद्दौनें नें बूला होनें नें अांधळा होनें छाई १२ ल्याव । वळी चाकरयें कयू ं क्ये हे धणी त्थे ज्येवू हुकम २३ कयूं त्येवू ं कोथू ं गयूं है वळी हवणापण ठाम् है । २० थे जाय । छळ धडोयें चाकरनें कयू के मारगमा में उजाडामा जानें सेहोनें यावान् जकम कर को मारूं घर पूर्ण क्सक्ये हुं तनें कहंळू को ज्ये माणस तेद्या थकाईँ त्येोखना कोई माणसपय् मारा खावानें नहीं २५ चाखशे । वळो मोटी जमात त्येनें साथै थावाथी त्येर्णे २६ फरोनें त्येहाणनें कयू । क्ये ज्ये कोई माणूस मारे, पाकळ कावे में पेोतांना बापनें ब्रें पेस्तांनो मानें नें धणियांणी नें में छोकरा होनें नें भाइयानें हें बूंनेोनें वळी पोतान जीवपण सूग नही करै त्ये मारौ शिष्य थावा बड़ी सक्र्शे । २७ वळी ज्ये कोई मातांना ब्रश नही हु में मारा पाकळ २८ नही नावें त्ये मारौ शिष्य थावा नही सके । क्थेंम को तमारा वच्मा कोईने माणस गढ बणावाने चाहिनें परथम खरच हिसाव करवानें माटे नही बैसे है क्ये त्येना पूर्ण २९ करवानें योग्य धन है ये नही । एवू न थाय को ये मूळ देनें नें पूर्ण करवा नही सकवार्थी सय जोवावाळा ए कोनें त्येथो हास्य करवा माया को ए माणस यें चुणाई करवू ३० प्रारंभ कीधू ने पूर्ण करवा न सक्यो । वळी कण राजा बीजा राजानें साथै वढावढ करवाने माटे जाता परथम विचार करवानें माटै नही वैसैहै क्ये पोते दश सहच पाळा साथै लेगें पोतांना विरोधी वीस सहब साथै ३१ मैनें आवावाळा होने साथै बरोबरी करो सक्शे । नें ए नहीं करवाथी त्ये बीजो घरों वेगळे रहता त्ये वकीलनें ज्वे कोई माणस् येrतांना सर्वेनें नहीं मूकैकै त्थे मारौ शिष्य ३३ थावा नही सकेके । मीठ आळू कै परंतु जो मोठ ३४ मूंडू हाय तो कोण्थको सलवण कोधू जाशे । त्ये भूमिनें माटेनें कूडाना घूडानें माटै बाहू नही परंतु माणस ३५, चेनें बारयै नाखो चै । ज्येथे सांन्हळवानों कांन छोय त्ये सहळे । • वच्मा काई माणसना एक सेो मेा थाय नें त्ये होने एक खूपरावी जावाघो त्ये मास हूं त्ये नव्वां नें उजाडमा नही राख्शे नें ज्यारसुधी नहीं पामें व्यारसुधी त्ये खुरा ५ या गयानो सोध नही करणे । नें पामोनें प्रसन्नताथी पो तांना कंधा ऊपर राखेरै । नें घेर पहुंतीनें पोतांना भार लाहाने ने पाडासियानें एक्ठा करोनें क्यै है क्ये मारे साथै श्रानन्द करो कोमध्ये में येतांना खुदराया में ठानें पा ७ छे। हं तमंनें कहंकू वये एवंज मनफेरखामा ज्येहोनें श्रावश्य नदी एवा नव्वाण ं साधु मणोसोथो एक्मनफरावा वाळा पाफोनें ऊपर खर्गमा आनन्द थाले । वळे ज्ये बाथडोना दश रुपौया है त्थे ज्ये एक् रूपये खुतौ दवा नही जोतर से ने घर नही वाळ्शे ने ज्यातुन पामें व्यारसुधी हूं थाछोपठेथी सोध नही वळी पांमोनें घेतांना भाएलाहोर्ने पासै रह बाबाळा दोनें एकठा करोनें कछे को मारै साथै आनन्द एयण तनें कहंछू ं क्ये, ईश्वरना दूतौना सामापय मन फरा वावाळा एक अपराधोना ऊपर आनन्द ४९ त्येणें वळीपण् कयूं क्ये एक माणसना बे दोकरा हर्ता । १२ वळी व्येमाना न्हानायें पोतांना बाघनें क्यूं को हे बाप जय न ज्ये भाग मारांशामा ज्ये पडैछे त्ये मनें ग्राप त्येपाळ १२ त्येणें त्येोनें लोधे जयनू भाग कोधू । १४ उठायूँ । त्येना पाळ घणा दाढा नथाताज् न्दानों दोकरौ पोतांना सर्वेनें भेला करीनें वेगळै देशमा गयैा ने भूडा विसनमा पोताना जयनें वळ सजनें खरच कीधापाछळ मोट काळ त्ये देशमा पड्यू वळो त्ये लाचारीमा पडवा त्येना पाछळ त्थे जैनें त्ये देशना एक ग्रहस्त नें घासै रऔ घळी लेणें सूअरोंना चुगावाने माटै स्थेनें खेतर १६ मा मोकल्या । बळो त्येखें सूअरौना खावाना छोतरा होथी पोतानू' पेठ भरवा चाह परंतु कोई मांसयें ये ने १७ न म्राप्यू । चैतन्य येनें त्येखें क्यू' क्ये मारा वाघना टिळा १५ लाग्यौ । चाकरनें जेटली रोटळी जोइयें नें अधिक पण पाक ने हं १८ क्षुधाथको मरुक्षू । हूं उठोनें मातांना बापने पासै जैश ने त्येनें कहोश को हे बाप में स्वर्गना विरोधमा नें तास सामा १९ अपराध कोधू । ने इवणाथी तारा दोकरे। नामीत थावायोग्य महो हू' मने तारा एक चाकरना एवौ कर । २० वळी त्ये उठोनें पोतांना बापने पासै यया वळी ये घों वेगळे रचता त्येना बापयें त्यने जोया ने दया कीधी ने दो २१ डोनें त्येन ं गळू सागू' नें त्येनो वच्ची लोधी । वळीं दोकरायें त्येनें क्यूं क्ये हे बाप में स्थगेना विबोधमा नें तारा सामा अपराध कच्चू ं ने हवणाथो तारौ दीकरौ नामोता थावा परंतु बापयें चरवादारौनें कयू क्ये छौ वागौ ल्यावोनें त्येनें मेहराव नें त्येना हाथ २२ लाएक नथीकू । |