antiquitatum latebras, vetuftatis excidia, eruditionis ambages, comite affidua autorum lectione,

Exquirenti, reftauranti, percurrenti.
At cur nitor in arduum?

Illi in cujus virtutibus evulgandis ora Famæ non fufficiant, nec hominum ftupor in laudandis satis est, reverentiæ et amoris ergo hoc ejus meritis debitum admirationis tributum offert Carolus Datus Patricius Florentinus,

Tanto homini fervus, tantæ virtutis amator.

ELE

ELEGIARUM

LIBER PRIM U S.

Elegia prima ad CAROLUM DEODATUM.

TA

'Andem, chare, tuæ mihi pervenere tabellæ, Pertulit & voces nuncia charta tuas ; Pertulit occiduâ Deva Ceftrenfis ab orâ

Vergivium prono quà petit amne falum. Multùm crede juvat terras aluiffe remotas Pectus amans noftri, tamque fidele caput, Quòdque mihi lepidum tellus longinqua fodalem Debet, at unde brevi reddere juffa velit. Me tenet urbs refluâ quam Thamefis alluit undâ, Meque nec invitum patria dulcis habet. Jam nec arundiferum mihi cura revifere Camum, Nec dudum vetiti me laris angit amor. Nuda nec arva placent, umbrafque negantia molles, Quàm male Phoebicolis convenit ille locus! Nec duri libet ufque minas perferre magistri Cæteraque ingenio non fubeunda meo.

5

10

15

Si fit hoc exilium patrios adiiffe penates,

Et vacuum curis otia grata fequi,

Non ego vel profugi nomen, fortemve recufo,
Lætus & exilii conditione fruor.

O utinam vates nunquam graviora tuliffet
Ille Tomitano flebilis exul agro ;

20

Non tunc Ionio quicquam ceffiffet Homero,
Neve foret victo laus tibi prima Maro.
Tempora nam licet hic placidis dare libera Mufis, 25
Et totum rapiunt me mea vita libri.

Excipit hinc feffum finuofi pompa theatri,

Et vocat ad plaufus garrula fcena fuos.
Seu catus auditur fenior, feu prodigus hæres,
Seu procus, aut pofitâ caffide miles adest,
Sive decennali foecundus lite patronus

Detonat inculto barbara verba foro;
Sepe vafer gnato fuccurrit fervus amanti,

Et nafum rigidi fallit ubique patris;

30

Sæpe novos illic virgo mirata calores

35

Quid fit amor nefcit, dum quoque nefcit, amat.

Sive cruentatum furiofa Tragoedia fceptrum
Quaffat, & effufis crinibus ora rotat,
Et dolet, & fpecto, juvat & fpectaffe dolendo,
Interdum & lacrymis dulcis amaror ineft:
Seu puer infelix indelibata reliquit

Gaudia, & abrupto flendus amore cadit,
Seu ferus è tenebris iterat Styga criminis ultor
Confcia funereo pectora torre movens,
Seu moret Pelopeia domus, feu nobilis Ili,
Aut luit inceftos aula Creontis avos.

Sed neque fub tecto femper nec in urbe latemus,
Irrita nec nobis tempora veris eunt.
Nos quoque lucus habet vicinâ confitus ulmo,
Atque fuburbani nobilis umbra loci.
Sæpius hic blandas fpirantia fidera flammas
Virgineos videas præteriiffe choros.
Ah quoties digna ftupui miracula formæ
Quæ poffit fenium vel reparare Jovis!
Ah quoties vidi fuperantia lumina gemmas,
Atque faces quotquot volvit uterque polus;

4 H

40

45

50

55

Col

Collaque bis vivi Pelopis quæ brachia vincant,
Quæque fuit puro nectare tincta via,

Et decus eximium frontis, tremulofque capillos,
fallax retia tendit Amor;

Aurea quæ
Pellacefque genas, ad quos hyacinthina fordet
Purpura, & ipfe tui floris, Adoni, rubor!
Cedite laudatæ toties Heroides olim,

Et quæcunque vagum cepit amica Jovem.
Cedite Achæmenia turrità fronte puellæ,

Et quot Sufa colunt, Memnoniamque Ninon.
Vos etiam Danaæ fafces fubmittite Nymphæ,
Et vos Iliacæ, Romuleæque nurus.
Nec Pompeianas Tarpëia Mufa columnas
Jactet, & Aufoniis plena theatra stolis.
Gloria Virginibus debetur prima Britannis,
Extera fat tibi fit foemina poffe fequi.
Tuque urbs Dardaniis Londinum ftructa colonis
Turrigerum latè confpicienda caput,
Tu nimium felix intra tua moenia claudis
Quicquid formofi pendulus orbis habet.

60

65

70

75

Non