antiquitatum latebras, vetustatis excidia, eruditionis ambages, comite aflidua autorum lectione,

Exquirenti, restauranti, percurrenti.

At cur nitor in arduum? Illi in cujus virtutibus evulgandis ora Famæ non fufficiant, nec hominum ftupor in laudandis satis est, reverentiæ et amoris ergo hoc ejus meritis debitum admirationis tributum offert Carolus Datus Patricius Florentinus,

Tanto homini fervus, tantæ virtutis amator.

E L E

E L E G I A RUM

L I B E R P R IM U S.

5

Elegia prima ad CAROLUM DEODAT U M.
Andem, chare, tuæ mihi pervenere tabellæ,

, , , Pertulit & voces nuncia charta tuas; Pertulit occiduâ Devæ Ceftrenfis ab óra

Vergivium prono quà petit amne salum. Multùm crede juvat terras aluisse remotas

Pectus amans nostri, tamque fidele caput,
Quòdque mihi lepidum tellus longinqua fodalem

Debet, at unde brevi reddere jussa velit.
Me tenet urbs refluâ quam Thamesis alluit unda,
Meque nec invitum patria dulcis habet.

10 Jam nec arundiferum mihi cura revisere Camum,

Nec dudum vetiti me laris angit amor. Nuda nec arya placent, umbrasque negantia molles,

Quàm male Phoebicolis convenit ille locus ! Nec duri libet usque minas perferre magistri 15 Cæteraque ingenio non fubeunda meo.

20

Si sit hoc exilium patrios adiisse penates,

Et vacuum curis otia grata sequi,
Non ego vel profugi nomen, fortemve recuso,

Lætus & exilii conditione fruor.
O utinam vates nunquam graviora tulisset

Ille Tomitano flebilis exul agro;
Non tunc Ionio quicquam ceslisset Homero,

Neve foret victo laus tibi prima Maro.
Tempora nam licet hic placidis dare libera Musis, 25

Et totum rapiunt me mea vita libri.
Excipit hinc fessum sinuosi pompa theatri,

Et vocat ad plausus garrula scena suos.
Seu catus auditur senior, seu prodigus hæres,
Seu procus, aut positâ casfide miles adest,

30 Sive decennali foecundus lite patronus

Detonat inculto barbara verba foro; Sepe vafer gnato fuccurrit fervus amanti,

Et nasum rigidi fallit ubique patris ; Sæpe novos illic virgo mirata calores

Quid sit amor nescit, dum quoque nescit, amat.

35

40

45

Sive cruentatum furiosa Tragoedia fceptrum

Quaffat, & effufis crinibus ora rotat,
Et dolet, & fpecto, juvat & spectasse dolendo,

Interdum & lacrymis dulcis amaror ineft:
Seu puer infelix indelibata reliquit

Gaudia, & abrupto flendus amore cadit, Seu ferus è tenebris iterat Styga criminis ultor

Conscia funereo pectora torre movens,
Seu moeret Pelopeia domus, feu nobilis Ili,

Aut luit incestos aula Creontis ayos.
Sed neque sub tecto semper nec in urbe latemus,

Irrita nec nobis tempora veris eunt.
Nos quoque lucus habet vicinâ confitus ulmo,

Atque suburbani nobilis umbra loci.
Sæpius hic blandas spirantia sidera flammas

Virgineos videas præteriisse choros.
Ah quoties dignæ stupui miracula formæ

Quæ possit senium vel reparare Jovis !
Ah quoties vidi superantia lumina gemmas,

Atque faces quotquot volvit uterque polus ;

50

55

60

65

Collaque bis vivi Pelopis quæ brachia vincant,

Quæque fuit puro nectare tincta via,
Et decus eximium frontis, tremulofque capillos,

Aurca quæ fallax retia tendit Amor;
Pellacesque genas, ad quos hyacinthina sordet

Purpura, & ipse tui foris, Adoni, rubor! Cedite laudatæ toties Heroides olim,

Et quæcunque vagum cepit amica Jovem. Cedite Achæmeniæ turritâ fronte puellæ,

Et quot Susa colunt, Memnoniamque Ninon.
Vos etiam Danaæ fasces submittite Nymphæ,

Et vos Iliacæ, Romuleæque nurus.
Nec Pompeianas Tarpëia Musa columnas

Jactet, & Ausoniis plena theatra stolis.
Gloria Virginibus debetur prima Britannis,

Extera sat tibi sit foemina poffe fequi.
Tuque urbs Dardaniis Londinum structa colonis

Turrigerum latè conspicienda caput,
Tu nimium felix intra tua mænia claudis

Quicquid formosi pendulus orbis habet.

70

75

Non