Deliciafque refers, hyberni gaudia ruris,
Haustaque per lepidos Gallica mufta focos!
Quid quereris refugam vino dapibufque poefin?
Carmen amat Bacchum, carmina Bacchus amat.
Nec puduit Phoebum virides gestaffe corymbos,
Atque hederam lauro præpofuiffe fuæ.
Sæpius Aoniis clamavit collibus Euce
Mista Thyoneo turba novena choro.
Nafo Corallais mala carmina mifit ab agris:
Non illic epulæ, non fata vitis erat.
Quid nifi vina, rofafque racemiferumque Lyæum
Cantavit brevibus Teia Mufa modis?
Pindaricofque inflat numeros Teumefius Euan,
Et redolet fumptum pagina quæque merum; Dum gravis everfo currus crepat axe fupinus,
Et volat Eleo pulvere fufcus eques. Quadrimoque madens Lyricen Romanus faccho Dulce canit Glyceran, flavicomamque Chloen. · Jam quoque lauta tibi generofo menfa paratu
Mentis alit vires, ingeniumque fovet.
Maffica foecundam defpumant pocula venam,
Fundis & ex ipfo condita metra cado.
Addimus his artes, fufumque per intima Phoebum
Corda, favent uni Bacchus, Apollo, Ceres.
Scilicet haud mirum tam dulcia carmina per te
Numine compofito tres peperiffe Deos.
Nunc quoque Threffa tibi cælato barbitos auro
Infonat argutâ molliter icta manu ;
Auditurque chelys suspensa tapetia circum,
Virgineos tremulâ quæ regat arte pedes.
Illa tuas faltem teneant fpectacula Musas,
Et revocent, quantum crapula pellit iners.
Crede mihi dum pfallit ebur, comitataque plectrum
Implet odoratos festa chorea tholos,
Percipies tacitum per pectora ferpere Phoebum,
Quale repentinus permeat offa calor,
Perque puellares oculos digitumque fonantem
Irruet in totos lapfa Thalia finus.
Namque Elegia levis multorum cura Deorum eft,
Et vocat ad numeros quemlibet illa fuos ;
Liber adeft elegis, Eratoque, Cerefque, Venufque,
Et cum purpureâ matre tenellus Amor.
Talibus inde licent convivia larga poetis,
Sæpius & veteri commaduiffe mero.
At qui bella refert, & adulto fub Jove cœlum,
Heroafque pios, femideofque duces,
Et nunc fancta canit fuperum confulta deorum,
Nunc latrata fero regna profunda cane,
Ille quidem parcè Samii pro more magistri
Vivat, & innocuos præbeat herba cibos ;
Stet prope fagineo pellucida lympha catillo,
Sobriaque è puro pocula fonte bibat.
Additur huic fcelerifque vacans, & cafta juventus,
Et rigidi mores, & fine labe manus.
Qualis vefte nitens facrâ, & luftralibus undis.
Surgis ad infenfos augur iture Deos.
Hoc ritu vixiffe ferunt poft rapta fagacem
Lumina Tirefian, Ogygiumque Linon,
Et lare devoto profugum Calchanta, fenemque
Orpheon edomitis fola per antra feris;
Sic dapis exiguus, fic rivi potor Homerus
Dulichium vexit per freta longa virum,
Et per
monftrificam Perfeix Phoebados aulam,
Et vada foemineis infidiofa fonis,
Perque tuas rex ime domos, ubi fanguine nigro
Dicitur umbrarum detinuiffe gréges."
Diis etenim facer eft vates, divůmque facerdos,
Spirat & occultum pectus, & ora Jovem.
At tu fiquid agam fcitabere (fi modò faltem'
Effe putas tanti noscere fiquid agăm)
Paciferum canimus coelefti femine regem,
Fauftaque facratis fæcula pacta libris,
Vagitumque Dei, & stabulantem paupere tecto
Qui fuprema fuo cum patre regna colit,
Stelliparumque polum, modulantefque æthere turmas, Et fubitò elifos ad fua fana Deos.
Dona quidem dedimus Christi natalibus illa,
Illa fub auroram lux mihi prima tulit.
Te quoque preffa manent patriis meditata cicutis,
Tu mihi, cui recitem, judicis inftar eris.
ELEGIA SEPTIMA, Anno Etatis 19.
Ondum blanda tuas leges Amathufia nôram,
Et Paphio vacuum pectus ab igne fuit.
Sæpe cupidineas, puerilia tela, fagittas,
Atque tuum fprevi maxime numen Amor.
Tu puer imbelles dixi transfige columbas,
Conveniunt tenero mollia bella duci.
Aut de pafferibus tumidos age, parve, triumphos,
Hæc funt militiæ digna trophæa tuæ.
In genus humanum quid inania dirigis arma?
Non valet in fortes ifta pharetra viros.
Non tulit hoc Cyprius, (neque enim Deus ullus ad iras
Promptior) & duplici jam ferus igne calet.
Ver erat, & fumma radians per culmina villæ
Attulerat primam lux tibi Maie diem:
At mihi adhuc refugam quærebant lumina noctem, 15
Nec matutinum fuftinuere jubar.
Aftat Amor lecto, pictis Amor impiger alis,
Prodidit aftantem mota pharetra, Deum:
Prodidit & facies, & dulce minantis ocelli,
Et quicquid puero dignum & Amore fuit.
|