Excitat hic varios plebs agglomerata susurros ;
Qualiter inftrepitant circum mulētralia bombis
Agmina muscarum, aut texto per ovilia junco,
Dum Canis æstivum cæli petit ardua culmen. 180
Ipsa quidem summâ fedet ultrix matris in arce,
Auribus innumeris cinctum caput eminet olli,
Queis fonitum exiguum trahit, atque levissima captat
Murmura, ab extremis patuli confinibus orbis.
Nec tot, Ariftoride fervator inique juvencæ 185
Isidos, immiti volvebas lumina vultu,
Lumina non unquam tacito nutantia fomno,
Lumina subjectas late spectantia terras.
Iftis illa solet loca luce carentia fæpe
Perluftrare, etiam radianti impervia foli:
190
Millenisque loquax auditaque visaque linguis
Cuilibet effundit temeraria, veraque mendax
Nunc minuit, modo confictis fermonibus auget.
Sed tamen à nostro meruisti carmine laudes
Fama, bonum quo non aliud veracius ullum,
Nobis digna cani, nec te memorasse pigebit
Carmine tam longo, servati scilicet Angli
Officiis
Officiis vaga diva tuis, tibi reddimus æqua.
,
Te Deus, æternos motu qui temperat ignes,
Fulmine præmisso alloquitur, terrâque tremente:
Fama siles? an te latet impia Papistarum
Conjurata cohors in meque meosque Britannos
Et nova sceptrigero cædes meditata läcobo?
Nec plura, illa statim sensit mandata Tonantis,
Et satis ante fugax stridentes induit alas,
Induit & variis exilia corpora plumis;
Dextra tubam geftat Temefæo ex ære fonoram.
Nec mora jam pennis cedentes remigat auras,
Atque parum eft cursu celeres prævertere nubes,
Jam ventos, jam solis equos post terga reliquit:
Et primo Angliacas solito de more per urbes
Ambiguas voces, incertaque murmura spargit,
Mox arguta dolos, & detestabile vulgat
Proditionis opus, nec non facta horrida dictu,
Authoresque addit sceleris, nec garrula cæcis
Insidiis loca structa filet; ftupuere relatis,
Et pariter juvenes, pariter tremuere puellæ,
Effoetique senes pariter, tantæque ruinæ
Sensus
Sensus ad ætatem fubito penetraverat omnem.
Attamen interea populi miserescit ab alto
Æthereus pater, & crudelibus obstitit ausis
Papicolúm ; capti pænas raptantur ad acres ;
At pia thura Deo, & grati folvuntur honores ;
Compita læta focis genialibus omnia fumant;
Turba choros juvenilis agit: Quintoque Novembris
Nulla dies toto occurrit celebratior anno.
226 Anno ætatis 17. In obitum * Præsulis Eliensis.
,
Et ficca nondum lumina
Adhuc liquentis imbre turgebant falis,
Quem nuper effudi pius,
Dum mosta charo jufta persolvi rogo
5 Wintoniensis Præsulis. Cum centilinguis Fama (proh semper mali
Cladisque vera nuntia)
Spargit per urbes divitis Britanniæ, ,
Populosque Neptuno satos,
Ceffiffe morti, & ferreis fororibus
Te generis humani decus,
Qui
A Dhuc madentes rore fqualebant genæ,
Qui rex facrorum illa fuifti in infula
Quæ nomen Anguillæ tenet.
Tunc inquietum pectus irâ protinus
Ebulliebat fervida,
Tumulis potentem fæpe devovens deam:
Nec vota Naso in Ibida
Concepit alto diriora pectore,
Graiusque vates parcius
Turpem Lycambis execratus eft dolum,
Sponsamque Neobolen suam.
At ecce diras ipse dum fundo graves,
Et imprecor neci necem,
Audiffe tales videor attonitus fonos
Leni, sub aurâ, Alamine:
Cæcos furores pone, pone vitream
Bilemque & irritas minas,
Quid temerè violas non nocenda numina,
Subitoque ad iras percita ?
Non eft, ut arbitraris elusus miser,
Mors atra Noctis filia,
Erebove patre creta, sive Erinnye,
Vastove nata sub Chao:
Aft illa cælo missa ftellato, Dei
Messes ubique colligit;
Animasque mole carneà reconditas
In lucem & auras evocat;
Ut cum fugaces excitant Horæ diem
Themidos Jovisque filiæ;
Et sempiterni ducit ad vultus patris ;
At justa raptat impios
Sub regna furvi luctuofa Tartari,
Sedesque subterraneas.
Hanc ut vocantem lætus audivi, cito
Foedum reliqui carcerem,
Volatilesque faustus inter milites
Ad astra fublimis feror:
Vates ut olim raptus ad coelum fenex
Auriga currus ignei.
Non me Bootis terruere lucidi
Sarraca tarda frigore, aut
|