Citimúmve terris incolit lunæ globum:
Sive inter animas corpus adituras fedens
Obliviosas torpet
ad Lethes aquas:
Sive in remotâ forte terrarum plaga
Incedit ingens hominis archetypus gigas,
Et diis tremendus erigit celsum caput
Atlante major portitore siderum.
Non cui profundum cæcitas lumen dedit
Dirčæus augur vidit hunc alto sinu ;
Non hunc silenti nocte Plëiones nepos
Vatum sagaci præpes ostendit choro;
Non hunc facerdos novit Assyrius, licet
Longos vetusti commemoret atavos Nini,
Priscumque Belon, inclytumque Ofiridem.
Non ille trino gloriofus nomine
Ter magnus Hermes (ut sit arcani sciens)
Talem reliquit Ilidis cultoribus.
At tu perenne ruris Academi decus
(Hæc monstra si tu primus induxti fcholis)
Jam jam poetas urbis exules tuæ
Revocabis, ipse fabulator maximus,
Aut institutor ipse migrabis foras.
Ad Patrem.
NY
JUNC mea Pierios cupiam per pectora fontes
Irriguas torquere vias, totumque per ora
Volvere laxatum gemino de vertice rivum ;
Ut tenues oblita fonos audacibus alis
Surgat in officium venerandi Musa parentis.
Hoc utcunque tibi gratum pater optime carmen
Exiguum meditatur opus, nec novimus ipsi
Aptiùs à nobis quæ poflint munera donis
Respondere tuis, quamvis nec maxima possint
Respondere tuis, nedum ut par gratia donis
Esse queat, vacuis quæ redditur arida verbis.
.
Sed tamen hæc noftros oftendit pagina census,
Et quod habemus opum charta numeravimus ifta,
Quæ mihi sunt nullæ, nisi quas dedit aurea Clio,
Quas mihi femoto somni peperere sub antro,
Et nemoris laureta facri Parnaflides umbræ.
Nec tu vatis opus divinum despice carmen,
Quo nihil æthereos ortus, & femina coeli,
Nil magis humanam commendat origine inentem,
Sancta Promethéæ retinens vestigia flammæ.
4 P 2
Carmen
Carmen amant superi, tremebundaque Tartara carmen
Ima ciere valet, divofque ligare profundos,
Et triplici duros Manes adamante coercet.
Carmine sepositi retegunt arcana futuri
Phoebades, & tremulæ pallentes ora Sibyllæ ;
Carmina facrificus sollennes pangit ad aras,
Aurea feu fternit motantem cornua taurum;
Seu cùm fata sagax fumantibus abdita fibris
Consulit, & tepidis Parcam scrutatur in extis.
Nos etiam patrium tunc cum repetemus Olympum, 30
Æternæque moræ ftabunt immobilis ævi,
Ibimus auratis per coeli templa coronis,
Dulcia fuaviloquo sociantes carmina plectro,
Astra quibus, geminique poli convexa sonabunt.
Spiritus & rapidos qui circinat igneus orbes,
Nunc quoque fidereis intercinit ipfe choreis
Immortale melos, & inenarrabile carmen;
Torrida dum rutilus compefcit sibila serpens,
Demissoque ferox gladio mansuescit Orion;
Stellarum nec sentit onus Maurusius Atlas.
Carmina regales epulas ornare solebant,
Cum
Cum nondum luxus, vastæque immensa vorago
Nota gulæ, & modico spumabat coena Lyæo.
Tum de inore fedens festa ad convivia vates
Asculeå intonsos redimitus ab arbore crines,
Heroumque actus, imitandaque gesta canebat,
Et chaos, & positi latè fundamina mundi,
Reptantesque deos, & alentes numina glandes,
Et nondum Ætneo quæsitum fulmen ab antro.
Denique quid vocis modulamen inane juvabit,
Verborum sensusque vacans, numerique loquacis ?
Silvestres decet iste choros, non Orphea cantus,
Qui tenuit fluvios & quercubus addidit aures
Carmine, non citharà, fimulachraque functa canendo
Compulit in lacrymas; habet has à carmine laudes. 55
Nec tu perge precor facras contemnere Musas,
Nec vanas inopesque puta, quarum ipse peritus
Munere, mille sonos numeros componis ad aptos,
Millibus & vocem modulis variare canoram
Doctus, Arionii meritò sis nominis hæres.
Nunc tibi quid mirum, fi me genuiffe poëtam
Contigerit, charo si tam propè fanguine juncti
Cognatas
Cognatas artes, ftudiumque affine sequamur?
Ipse volens Phæbus se dispertire duobus,
Altera dona mihi, dedit altera dona parenti,
Dividuumque Deum genitorque puerque tenemus.
Tu tamen ut simules teneras odisse Camænas,
Non odisse reor, neque enim, pater, ire jubebas
Quà via lata patet, quà pronior area lucri,
Certaque condendi fulget fpes aurea nummi:
Nec rapis ad leges, malè custoditaque gentis
Jura, nec insulsis damnas clamoribus aures.
Sed magis excultam cupiens ditescere mentem,
Me procul urbano strepitu, secessibus altis
Abductum Aonix jucunda per otia ripæ
Phoebæo lateri comitem sinis ire beatum.
Officium chari taceo commune parentis,
Me poscunt majora, tuo pater optime sumptu
Cùm mihi Romulex patuit facundia linguæ,
Et Latii veneres, & quæ Jovis ora decebant
Grandia magniloquis elata vocabula Graiis,
Addere suasisti quos jactat Gallia flores,
Et quam degeneri novus Italus ore loquelam
Fundit,
|