Citimúmve terris incolit lunæ globum: Sive inter animas corpus adituras fedens Obliviofas torpet ad Lethes aquas: Sive in remotà forte terrarum plaga Incedit ingens hominis archetypus gigas, Et diis tremendus erigit celfum caput Atlante major portitore fiderum. Non cui profundum cæcitas lumen dedit Dircæus augur vidit hunc alto finu ; Non hunc filenti nocte Pleiones nepos Vatum fagaci præpes oftendit choro; Non hunc facerdos novit Affyrius, licet Longos vetufti commemoret atavos Nini, Prifcumque Belon, inclytumque Ofiridem. Non ille trino gloriofus nomine
Ter magnus Hermes (ut fit arcani fciens) Talem reliquit Ifidis cultoribus.
At tu perenne ruris Academi decus
(Hæc monftra fi tu primus induxti fcholis)
Jam jam poetas urbis exules tuæ Revocabis, ipfe fabulator maximus, Aut inftitutor ipfe migrabis foras.
UNC mea Pierios cupiam per pectora fontes.
Irriguas torquere vias, totumque per ora Volvere laxatum gemino de vertice rivum; Ut tenues oblita fonos audacibus alis
Surgat in officium venerandi Musa parentis. Hoc utcunque tibi gratum pater optime carmen Exiguum meditatur opus, nec novimus ipfi Aptiùs à nobis quæ poffint munera donis Refpondere tuis, quamvis nec maxima poffint Refpondere tuis, nedum ut par gratia donis Effe queat, vacuis quæ redditur arida verbis. Sed tamen hæc noftros oftendit pagina cenfus, Et quod habemus opum chartà numeravimus istà, Quæ mihi funt nullæ, nifi quas dedit aurea Clio, Quas mihi femoto fomni peperere fub antro, Et nemoris laureta facri Parnaffides umbræ. Nec tu vatis opus divinum despice carmen, Quo nihil æthereos ortus, & femina coeli, Nil magis humanam commendat origine mentem, Sancta Prometheæ retinens vestigia flammæ.
Carmen amant fuperi, tremebundaque Tartara carmen Ima ciere valet, divofque ligare profundos, Et triplici duros Manes adamante coercet. Carmine fepofiti retegunt arcana futuri Phoebades, & tremula pallentes ora Sibyllæ; Carmina facrificus follennes pangit ad aras, Aurea feu fternit motantem cornua taurum; Seu cùm fata fagax fumantibus abdita fibris Confulit, & tepidis Parcam fcrutatur in extis. Nos etiam patrium tunc cum repetemus Olympum, 30 Aternæque moræ ftabunt immobilis ævi, Ibimus auratis per coeli templa coronis, Dulcia fuaviloquo fociantes carmina plectro, Aftra quibus, geminique poli convexa fonabunt. Spiritus & rapidos qui circinat igneus orbes, Nunc quoque fidereis intercinit ipfe choreis Immortale melos, & inenarrabile carmen; Torrida dum rutilus compefcit fibila ferpens, Demiffoque ferox gladio manfuefcit Orion; Stellarum nec fentit onus Maurufius Atlas. Carmina regales epulas ornare folebant,
Cum nondum luxus, vaftæque immenfa vorago Nota gulæ, & modico fpumabat cœna Lyxo. Tum de more fedens fefta ad convivia vates Afculeâ intonfos redimitus ab arbore crines, Heroumque actus, imitandaque gefta canebat, Et chaos, & pofiti latè fundamina mundi, Reptantefque deos, & alentes numina glandes, Et nondum Atneo quæfitum fulmen ab antro. Denique quid vocis modulamen inane juvabit, Verborum fenfufque vacans, numerique loquacis? Silveftres decet ifte choros, non Orphea cantus, Qui tenuit fluvios & quercubus addidit aures Carmine, non citharâ, fimulachraque functa canendo Compulit in lacrymas; habet has à carmine laudes. 55 Nec tu perge precor facras contemnere Mufas, Nec vanas inopefque puta, quarum ipfe peritus Munere, mille fonos numeros componis ad aptos, Millibus & vocem modulis variare canoram Doctus, Arionii meritò fis nominis hæres. Nunc tibi quid mirum, fi me genuiffe poëtam Contigerit, charo fi tam propè fanguine juncti
Cognatas artes, ftudiumque affine fequamur? Ipfe volens Phoebus fe difpertire duobus, Altera dona mihi, dedit altera dona parenti, Dividuumque Deum genitorque puerque tenemus. Tu tamen ut fimules teneras odiffe Camoenas, Non odiffe reor, neque enim, pater, ire jubebas Quà via lata patet, quà pronior area lucri, Certaque condendi fulget fpes aurea nummi: Nec rapis ad leges, malè cuftoditaque gentis Jura, nec infulfis damnas clamoribus aures. Sed magis excultam cupiens ditefcere mentem, Me procul urbano ftrepitu, feceffibus altis Abductum Aoniæ jucunda per otia ripa Phoebao lateri comitem finis ire beatum. Officium chari taceo commune parentis, Me pofcunt majora, tuo pater optime fumptu Cùm mihi Romulea patuit facundia linguæ, Et Latii veneres, & quæ Jovis ora decebant Grandia magniloquis elata vocabula Graiis, Addere fuafifti quos jactat Gallia flores,
Et quam degeneri novus Italus ore loquelam
« السابقةمتابعة » |