85

90

Fundit, barbaricos testatus voce tumultus,
Quæque Palæstinus loquitur mysteria vates.
Denique quicquid habet cælum, subjectaque coelo
Terra parens, terræque & cælo interfluus aer,
Quicquid & unda tegit, pontique agitabile marmor,
Per te noffe licet, per te, si nosse libebit.
Dimotáque venit spectanda scientia nube,
Nudaque conspicuos inclinat ad oscula vultus,
Ni fugiffe velim, ni sit libasse molestum.

I nunc, confer opes quisquis malesanus avitas
Auftriaci gazas, Peruanaque regna præoptas.
Quæ potuit majora pater tribuiffe, vel ipse
Jupiter, excepto, donâfset ut omnia, ccelo?
Non potiora dedit, quamvis & tuta fuissent,
Publica qui juveni commisit lumina nato
Atque Hyperionios currus, & fræna diei,
Et circum undantem radiatâ luce tiaram.
Ergo ego jam doctæ pars quamlibet ima catervæ
Victrices hederas inter, laurosque sedebo,
Jamque nec obscurus populo miscebor inerti,
Vitabuntque oculos vestigia nostra profanos.

Efte

95

Ιοο

105

IIO

115

Este procul vigiles curæ, procul este querelæ,
Invidiæque acies transverso tortilis hirquo,
Sæva nec anguiferos extende calumnia rictus ;
In me triste nihil foedissima turba potestis,
Nec vestri sum juris ego; securaque tutus
Pectora, vipereo gradiar sublimis ab ictu.

At tibi, chare pater, poftquam non æqua merenti
Poffe referre datur, nec dona rependere factis,
Sit memoråsse fatis, repetitaque munera grato
Percenfere animo, fidæque reponere menti.

Et vos, O noftri, juvenilia carmina, lusus,
Si modo perpetuos sperare audebitis annos,
Et domini superesse rogo, lucemque tueri,
Nec spisso rapient oblivia nigra sub Orco,
Forsitan has laudes, decantatumque parentis
Nomen, ad exemplum, fero fervabitis ævo.

PS AL. CXIV.
Seconda
Σραήλ ότε παιδες, ότ' αγλαά φύλ’ Ιακώβε

, "
'Αιγύπτιον λίπς δήμoν, απεχθέα, βαρβαρόφωνον,
Δη τότε μένον έξω όσιον γένG- δες Ιεδα.
Εν δε θεός λαοϊσι μέγα κρείων βασίλευεν.

Ende

I 20 Ιο

5

Είδε και οντροπάθω φύγαδ' ερρωησε θάλασσα

5 Κύματι ειλυμένη βοθίω, δδ' ας εσυφελίχθη Ιρος Ιορδάνης ποτί αργυροιδέα πηγίω. 'Εκ δ' όρεα σκαρθμόισιν απαρέσια κλονέοντο, Ως κριοι σφριγόωνίες ευτραφερό ν αλωή. Βαιότεραι δ' άμα πάσαι ανασκίρτησαν έeίπναι, Οία παραι σύριγι φίλη ζωή μητέρι άρνες. Τίπλε σύγ' αινα θάλασσα πέλων φύγα ερρώησας Κύμαι ειλυμδύη egθίω και τι δ' άρ έσυφελίχθης Ιρος Ιορδάνη ποτί αργυροειδέα πηγίω; Τίπ' όρεα σκαρθμοισιν απαρέσια κλονέκθε

15 “Ως κριοι σφριγόωνης ευτραφερω αν αλωή και Βαιοτέραι τι δ' αρ υμμές ανασκιρτήσατ' εείπναι, Οία παραι σύριγι φιλη των μητέρι άρνες και Σάεο γαϊα τρέασα θεον μεγάλο εκτυπέoνία Γαία θεον τρείασ' ύπατον σέβας Ιασακίδαο, Ός τε και οι ασιλάδων ποταμός χέε μορμύρονίας, Κρήνίωτ' αεναον πέτρης από δακρυοέασης. Philosophus ad regem quendam, qui eum ignotum &

insontem inter reos forte captum inscius damnaverat,

τω επί θανάτω πορόυόμωG- haec fubito mifit. 'Ω ανα ει ολέσης με το έννομον, εδέ τιν' ανδρών

+ Δεινον όλως δείσανlα, σοφώτατον ίθι καριωον 4 Q

Ρηϊδιως.

20

Ρηϊδιως αφέλoιο, το δ' ύσερον αύθι νοήσεις,

Μαψιδίως δ' ας έπειτα τεον προς θυμόν οδυρή, Τοιον δ' οι πόλις περιώνυμον αλκαρ ολέσας.

+ In effigiei ejus Sculptorem. 'Αμαθει γεγράφθαι χaei τώδε μέν εικόνα Φαίης τάχ' άν, προς αδG- αυτοφυές βλέπων. Τον δ' ολυπωτών εκ επιγνότες φίλοι Γελάτε φαύλα δυσμίμημα ζωγραφε.

Ad Salfillum Poetam Romanum ægrotantem.

SCAZONTE S.

5

O

Musa gressum quæ volens trahis claudum,

Vulcanioque tarda gaudes incessu,
Nec sentis illud in loco minus gratum,
Quàm cùm decentes flava Deiope suras
Alternat aureum ante Junonis lectum,
Adefdum & hæc s'is verba pauca Salsillo
Refer, Camdena noftra cui tantum eft cordi,
Quamque ille magnis prætulit immeritò divis.
Hæc ergo alumnus ille Londini Milto,

* Μαψ άυτως δ' αρ' έπειτα χρόνω μάλα πολλών οδύρη,

Τοιόν σ' εκ πόλεως

Edit. 1645. + Added in the Edition of 1673

Diebus hisce qui suum linquens nidum
Polique tractum, (pessimus ubi ventorum,
Insanientis impotensque pulmonis
Pernix anhela sub Jove exercet flabra)
Venit feraces Itali foli ad glebas,
Visum superbâ cognitas urbes famâ
Virosque doctæque indolem juventutis,
Tibi optat idem hic faufta multa Salsille,
Habitumque fesso corpori penitùs fanum;
Cui nunc profunda bilis infeftat renes,
Præcordiisque fixa damnofum fpirat.
Nec id pepercit impia quod tu Romano
Tam cultus ore Lesbium condis melos.
O dulce divům munus, O salus Hebes
Germana! Tuque Phoebe morborum terror
Pythone cæso, five tu magis Pæan
Libenter audis, hic tuus facerdos eft.
Querceta Fauni, vofque rore vinoso
Colles benigni, mitis Evandri fedes,
Siquid falubre vallibus frondet vestris,
Levamen ægro ferte certatim vati.

4 Q 2

20

25

30

Sic