35

Sic ille chatis redditus rurfum Musis
Vicina dulci prata mulcebit cantu.
Ipse inter atros emirabitur lucos
Numa, ubi beatum degit otium æternum,
Suam reclivis semper Ægeriam spectans.
Tumidusque & ipse Tibris hinc delinitus
Spei favebit annuæ colonorum :
Nec in sepulchris ibit obsessum reges
Nimiùm finiftro laxus irruens loro:
Sed fræna melius temperabit undarum,
Adufque curvi falfa regna Portumni.

40

M A N

M A N SU S. Joannes Baptista Mansus Marchio Villensis, vir ingenii

laude, tum litterarum ftudio, nec non & bellica virtute apud Italos clarus in primis est. Ad quem Torquati Tassi dialogus extat de Amicitia fcriptus; erat enim Tafli amicillimus ; ab quo etiam inter Campaniæ principes celebratur, in illo poemate cui titulus Gerusalemme conquistata, lib. 20.

Fra cavalier magnanimi, è cortesi

Risplende il Manso ------Is authorem Neapoli commorantem summâ benevo

lentiâ prosecutus eft, multaque ei detulit humanitatis officia. Ad hunc itaque hospes ille antequam ab ea urbe discederet, ut ne ingratum fe oftenderet,

hoc carmen misit. HÆC quoque Manse tuæ meditantur carmina laudi

Pierides, tibi Manse choro notiflime Phæbi, Quandoquidem ille alium haud æquo est dignatus hoPost Galli cineres, & Mecænatis Hetrufci.

[nore, Tu quoque, fi noftræ tantum valet aura Camoenæ, 5

. . Victrices hederas inter, laurosque fedebis. Te pridem magno felix concordia Tasso Junxit, & æternis inscripsit nomina chartis.

1

I

15

Mox tibi dulciloquum non infcia Musa Marinum
Tradidit, ille tuum dici se gaudet alumnum,
Dum canit Affyrios divům prolixus amores ;
Mollis & Ausonias stupefecit carmine nymphas.
Ille itidem moriens tibi foli debita vates
Offa tibi foli, supremaque vota reliquit.
Nec manes pietas tua chara fefellit amici,
Vidimus arridentem operoso ex ære poetam.
Nec fatis hoc visum est in utrumque, & nec pia cessant
Officia in tumulo, cupis integros rapere Orco,
Quà potes, atque avidas Parcarum eludere leges :
Amborum genus, & varia sub forte peractam
Describis vitam, moresque, & dona Minervæ ;
Amulus illius Mycalen qui natus ad altam
Rettulit Æolii vitam facundus Homeri.
Ergo ego te Cliús & magni nomine Phoebi,
Manse pater, jubeo longum salvere per ævum
Missus Hyperboreo juvenis peregrinus ab axe.
Nec tu longinquam bonus aspernabare Mufam,
Quæ nuper gelidà vix enutrita sub Arcto
Imprudens Italas ausa est volitare per urbes.

Nos

20

25

)

Nos etiam in nostro modulantes Alumine cygnos
Credimus obfcuras noctis sensisse per umbras,
Quà Thamesis late puris argenteus urnis
Oceani glaucos perfundit gurgite crines.
Quin & in has quondam pervenit Tityrus oras.
Sed neque nos genus incultum, nec inutile Phæbo, 35
Quà plaga fepteno mundi fulcata Trione
Brumalem patitur longâ fub nocte Boöten.
Nos etiam colimus Phoebum, nos munera Phobo
Flaventes fpicas, & lutea mala canistris,
Halantemque crocum (perhibet nisi vána vetustas) -40
Misimus, & lectas Druidum de gente choreas.
(Gens Druides antiqua facris operata deorum
Heroum laudes imitandaque gesta canebant)
Hinc quoties fefto cingunt altaria cantu
Delo in herbosâ Graia de more puellæ
Carminibus lætis memorant Corinëida Loxo,
Fatidicamque Upin, cum flavicomå Hecaërge,
Nuda Caledonio variatas pectora fuco.
Fortunate fenex, ergo quacunque per orbem
Torquati decus, & nomen celebrabitur ingens,

Claraque

45

50

55

60

Claraque perpetui succrescet fama Marini,
Tu quoque in ora frequens venies plausumque virorum,
Et parili carpes iter immortale volatu.
Dicetur tum fponte tuos habitasse penates
Cynthius, & famulas venisse ad limina Mufas:
At non fponte domum tamen idem, & regis adivit
Rura Pheretiadæ coelo fugitivus Apollo;
Ille licet magnum Alciden susceperat hospes ;
Tantùm ubi clamosos placuit vitare bubulcos,
Nobile mansueti cessit Chironis in antrum,
Irriguos inter faltus frondosaque tecta
Peneium prope rivum: ibi fæpe sub ilice nigrå
Ad citharæ ftrepitum blanda prece victus amici
Exilii duros lenibat voce labores.
Tum neque ripa suo, barathro nec fixa sub imo
Saxa ftetere loco, nutat Trachinia rupes,
Nec sentit solitas, immania pondera, silvas,
Emotæque fuis properant de collibus orni,
Mulcenturque novo maculosi carmine lynces.
Diis dilecte fenex, te Jupiter æquus oportet
Nascentem, & miti lustrarit lumine Phoebus,

Atlantisque

65

70