80

Atlantisque nepos; neque enim nisi charus ab ortu
Diis superis poterit magno favisse poetæ.

. Hinc longæva tibi lento fub flore senectus Vernat, & Æfonios lucratur vivida fusos,

75 Nondum deciduos fervans tibi frontis honores, Ingeniumque vigens, & adultum mentis acumen. O mihi si mea sors talem concedat amicum Phoebæos decorasse viros qui tam bene nôrit, Si quando indigenas revocabo in carmina reges, Arturumque etiam sub terris bella moventem ; Aut dicam invictæ sociali focdere menfx Magnanimos Heroas, & (O modo fpiritus adfit) Frangam Saxonicas Britonum sub Marte phalanges. Tandem ubi non tacitæ permensus tempora vitæ, 85 Annorumque fatur cineri sua jura relinquam, Ille mihi lecto madidis astaret ocellis, Aftanti fat erit si dicam sim tibi curæ ; Ille meos artus liventi morte folutos Curaret parva componi molliter urna.

go Forsitan & noftros ducat de marmore vultus, Nectens aut Paphia myrti aut Parnasside lauri

4 R

Fronde

fi

95

Ico

Fronde comas, at ego fecura pace quiescam.
Tum quoque, si qua fides, fi præmia certa bonorum,
Ipfe ego cælicolùm femotus in ætherà divům,
Quò labor & mens pura vehunt, atque ignca virtus,
Secreti hæc aliqua mundi de parte videbo
(Quantum fata sinunt) & tota mente ferenum
Ridens purpureo fuffundar lumine vultus,
Et simul æthereo plaudam mihi lætus Olympo.
EPITAPHIUM DAMON I S.

ARGUMENTU M.
Thyrsis & Damon ejusdem viciniæ paftores, cadem

studia sequuti à pueritiâ amici erant, ut qui plurimum. Thyrsis animi causâ profectus peregrè de obitu Damonis nuncium accepit. Domum poftea reverfus, & rem ita effe * comperto, se, fuamque folitudinem hoc carmine deplorat. Damonis autem fub personâ hîc intelligitur Carolus Deodatus ex urbe Hetruriæ Luca paterno genere oriundus, cætera Anglus; ingenio, doctrinà, clariffimisque cæteris

virtutibus, dum viveret, juvenis egregius. HImerides nymphæ (nam yos & Daphnin & Hylan,

Et plorata diu meministis fata Bionis) Dicite Sicelicum Thamesina per oppida carmen: comperiens Edit. Fenton.

Quas

5

10

Quas mifer effudit voces, quæ murmura Thyrsis,
Et quibus afsiduis exercuit antra querelis,
Fluminaque, fontesque vagos, nemorumque recessus,
Dum fibi præreptum queritur Damona, neque altam
Luctibus exemit noctem loca fola pererrans.
Et jam bis viridi furgebat culmus arista,
Et totidem flavas numerabant horrea messes,
Ex quo fumma dies tulerat Damona fub umbras,
Nec dum aderat Thyrsis; paftorem fcilicet illum
Dulcis amor Mufæ Thusca retinebat in urbe.
Aft ubi mens expleta domum, pecorifque relicti
Cura vocat, fimul assuetà feditque fub ulmo,
Tum verò amiffum tum denique fentit amicum,
Cæpit & immensum fic exonerare dolorem.

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni.
Hei mihi! quæ terris, quæ dicam numina cælo,
Postquam te immiti rapuerunt funere Damon!
Siccine nos linquis, tua sic sine nomine virtus
Ibit, & obfcuris numero sociabitur umbris:
At non ille, animas virgâ qui dividit aurea,
Ista velit, dignumque tui te ducat in agmen,
4 R 2

Ignavumque

15

20

23

30

Ignavumque procul pecus arceat omne silentum.

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Quicquid erit, certè nisi me lupus antè videbit, Indeplorato non comminuere sepulchro, Conftabitque tuus tibi honos, longumque vigebit Inter paftores: Illi tibi vota fecundo Solvere poft Daphnin, poft Daphnin dicere laudes Gaudebunt, dum rura Pales, dum Faunus amabit: Si quid id eft, priscamque fidem coluisse, piúmque, Palladiásque artes, sociúmque habuisse canorum.

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. 35 Hæc tibi certa manent, tibi erunt hæc præmia Damon, At mihi quid tandem fiet modò? quis mihi fidus Hærebit lateri comes, ut tu fæpe folebas. Frigoribus duris, & per loca fæta pruinis, Aut rapido sub fole, siti morientibus herbis ? Sive opus in magnos fuit eminùs ire leones, Aut avidos terrere lupos præsepibus altis ; Quis fando sopire diem, cantuque folebit?

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Pectora cui credam? quis me lenire docebit

Mordaces

40

45

Mordaces curas, quis longam fallere noctem
Dulcibus alloquiis, grato cùm sibilat igni
Molle pyrum, & nucibus ftrepitat focus, at malus auster
Miscet cuncta foris, & defuper intonat ulmo?

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. 50
Aut æftate, dies medio dum vertitur axe,
Cum Pan æsculeå fomnum capit abditus umbrâ,
Et repetunt fub aquis sibi nota sedilia nymphæ, ,
Paftoresque latent, stertit sub sepe colonus,
Quis mihi blanditiásque tuas, quis tum mihi risus, 55
Cecropiofque sales referet, cultosque lepores?

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. At jam folus agros, jam pascua folus oberro, Sicubi ramofæ densantur vallibus umbræ, Hic serum expecto, supra caput imber & Eurus Triste sonant, fractæque agitata crepuscula fylvæ.

Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Heu quam culta mihi priùs arva procacibus herbis Involvuntur, & ipfa fitu feges alta fatifcit! Innuba neglecto marcefcit & uva racemo, Nec myrteta juvant; ovium quoque tædet, at illæ

Mærent,

60

65