Non fperâffe uni licet omnia, mi fatis ampla
Merces, & mihi grande decus (fim ignotus in ævum
Tum licet, externo penitufque inglorius orbi)

175

Si me flava comas legat Ufa, & potor Alauni,
Vorticibufque frequens Abra, & nemus omne Treantæ,
Et Thamefis meus ante omnes, & fufca metallis
Tamara, & extremis me difcant Orcades undis.
Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni.
Hæc tibi fervabam lentâ fub cortice lauri,
Hæc, & plura fimul, tum quæ mihi pocula Mansus,
Manfus Chalcidicæ non ultima gloria ripæ,
Bina dedit, mirum artis opus, mirandus & ipfe,
Et circum gemino cælaverat argumento:

180

In medio rubri maris unda, & odoriferum ver,

185

Littora longa Arabum, & fudantes balfama fylvæ,
Has inter Phoenix divina avis, unica terris
Cæruleùm fulgens diverficoloribus alis
Auroram vitreis furgentem refpicit undis.

Parte alia polus omnipatens, & magnus Olympus, 190
Quis putet? hic quoque Amor, pictæq; in nube pharetræ,
Arma corufca faces, & fpicula tincta pyropo;

Nec tenues animas, pectúfque ignobile vulgi
Hinc ferit, at circùm flammantia lumina torquens
Semper in erectum fpargit fua tela per orbes
Impiger, & pronos nunquam collimat ad ictus,
Hinc mentes ardere facræ, formæque deorum.

195

Tu quoque in his, nec me fallit fpes lubrica, Damon, Tu quoque in his certè es, nam quò tua dulcis abiret Sanctáque fimplicitas, nam quò tua candida virtus? 200 Nec te Lethao fas quafiviffe fub orco,

Nec tibi conveniunt lacrymæ, nec flebimus ultrà,
Ite procul lacrymæ, purum colit æthera Damon,
Athera purus habet, pluvium pede reppulit arcum ;
Heroúmque animas inter, divófque perennes,
Athereos haurit latices & gaudia potat
Ore facro. Quin tu coeli poft jura recepta
Dexter ades, placidúfque fave quicunque vocaris,
Seu tu nofter eris Damon, five æquior audis
Diodotus, quo te divino nomine cuncti
Cœlicolæ nôrint, fylvifque vocabere Damon.
Quòd tibi purpureus pudor, & fine labe juventus
Grata fuit, quòd nulla tori libata voluptas,

205

210

En

En etiam tibi virginei fervantur honores,
Ipfe caput nitidum cinctus rutilante corona,
Lætáque frondentis geftans umbracula palmæ
Aternum perages immortales hymenaeos}
Cantus ubi, choreifque furit lyra mista beatis,
Festa Sionæo bacchantur & Orgia thyrfo.

Jan. 23. 1646.

215

Ad JOANNEM ROUSIUM Oxonienfis Academic Bibliothecarium.

De libro Poematum amiffo, quem ille fibi denuo mitti poftulabat, ut cum aliis noftris in Bibliotheca publica reponeret, Ode.

Strophe 1.

Gemelle cultu fimplici gaudens liber,

Fronde licet geminâ,

Munditiéque nitens non operofà,
Quam manus attulit

Juvenilis olim,

Sedula tamen haud nimii poetæ ;

Dum vagus Aufonias nunc per umbras,

Nunc Britannica per vireta lufit

Infons populi, barbitóque devius

Indulfit patrio, mox itidem pectine Daunio
Longinquum intonuit melos

Vicinis, & humum vix tetigit pede;

Antistrophe.

Quis te parve liber, quis te fratribus

Subduxit reliquis dolo?

Cum tu miffus ab urbe,

Docto jugiter obfecrante amico,

Illuftre tendebas iter

Thamefis ad incunabula

Cærulei patris,

Fontes ubi limpidi

Aonidum, thyafufque facer

Orbi notus per immenfos

Temporum lapfus redeunte coelo,
Celeberque futurus in ævum;

ΤΟ

15

20

25

Mollique

Mollique luxu degener otium)
Tollat nefandos civium tumultus,
Almaque revocet ftudia fanctus,
Et relegatas fine fede Mufas

Jam penè totis finibus Angligenûm ;

Immundafque volucres

Unguibus imminentes

Figat Apollineâ pharetrâ,

Phinéamque abigat pestem procul amne Pegaséo.

Antiftrophe.

Quin tu, libelle, nuntii licet malâ

Fide, vel ofcitantiâ

Semel erraveris agmine fratrum,

Seu quis te teneat fpecus,

Seu qua te latebra, forfan unde vili
Callo teréris inftitoris infulfi,
Lætare felix, en iterum tibi
Spes nova fulget poffe profundam
Fugere Lethen, vehique fuperam

In Jovis aulam remige pennâ ;

30

35

40

45

Strophe