Polyglotto, in cujus ore linguæ jam deperditæ fic revivifcunt, ut idiomata omnia fint in ejus laudibus infacunda; Et jure ea percallet, ut admirationes et plaufus populorum ab propria fapientia excitatos intelligat :

Illi, cujus animi dotes corporisque sensus ad admirationem commovent, et per ipfam motum cuique auferunt; cujus opera ad plaufus hortantur, fed § venuftate vocem laudatoribus adimunt.

Cui in memoria totus orbis; in intellectu sapientia; in voluntate ardor gloriæ; in ore eloquentia; harmonicos cœleftium fphærarum fonitus aftronomia duce audienti; characteres mirabilium naturæ per quos Dei magnitudo describitur magistra philofophia legenti; antiquitatum latebras, vetuftatis excidia, eruditionis ambages, comite affidua autorum lectione,

Exquirenti, reftauranti, percurrenti.
At cur nitor in arduum?

Illi in cujus virtutibus evulgandis ora Famæ non fufficiant, nec hominum ftupor in laudandis fatis est, reverentiæ et amoris ergo hoc ejus meritis debitum admirationis tributum offert Carolus Datus Patricius Florentinus,

Tanto homini fervus, tantæ virtutis amator.

§ Vaftitate. Edit. 1645.

ELE

ELEGIARUM

LIBER PRIMUS.

Elegia prima ad CAROLUM DEODATUM.

TAN

ANDEM, chare, tuæ mihi pervenere tabellæ, Pertulit et voces nuncia charta tuas; Pertulit occiduâ Devæ Ceftrenfis ab orâ

Vergivium prono quà petit amne falum. Multùm crede juvat terras aluisse remotas

Pectus amans noftri, tamque fidele caput, Quòdque mihi lepidum tellus longinqua fodalem Debet, at unde brevi reddere jussa velit. Me tenet urbs refluâ quam Thamesis alluit undâ, Meque nec invitum patria dulcis habet. Jam nec arundiferum mihi cura revisere Camum, Nec dudum vetiti me laris angit amor. Nuda nec arva placent, umbrasque negantia molles, Quàm male Phœbicolis convenit ille locus! Nec duri libet ufque minas perferre magistri Cæteraque ingenio non fubeunda meo. Si fit hoc exilium patrios adiiffe penates, Et vacuum curis otia grata fequi, Non ego vel profugi nomen, fortemve recufo, Lætus et exilii conditione fruor.

Sf 2

5

10

15

20

Ο

O utinam vates nunquam graviora tulisset
Ille Tomitano flebilis exul agro;

Non tunc Ionio quicquam ceffisset Homero,
Neve foret victo laus tibi prima Maro.
Tempora nam licet hic placidis dare libera Mufis, 25
Et totum rapiunt me mea vita libri.
Excipit hinc feffum finuofi pompa theatri,

Et vocat ad plaufus garrula scena fuos.
Seu catus auditur fenior, feu prodigus hæres,
Seu procus, aut pofitâ caffide miles adeft,
Sive decennali fœcundus lite patronus

30

Detonat inculto barbara verba foro; Sæpe vafer gnato fuccurrit fervus amanti, Et nafum rigidi fallit ubique patris ; Sæpe novos illic virgo mirata calores

35

Quid fit amor nefcit, dum quoque nefcit, amat. Sive cruentatum furiofa Tragoedia fceptrum Quaffat, et effufis crinibus ora rotat, Et dolet, et fpecto, juvat et spectasse dolendo, Interdum et lacrymis dulcis amaror ineft: Seu puer infelix indelibata reliquit

Gaudia, et abrupto flendus amore cadit,
Seu ferus è tenebris iterat Styga criminis ultor
Confcia funereo pectora torre movens,

Seu moret Pelopeia domus, feu nobilis Ili,
Aut luit incestos aula Creontis avos.

40

45

Sed neque fub tecto semper nec in urbe latemus, Irrita nec nobis tempora veris eunt.

Nos

Nos quoque lucus habet vicinâ confitus ulmo,
Atque fuburbani nobilis umbra loci.
Sæpius hic blandas fpirantia fidera flammas
Virgineos videas præteriiffe choros.
Ah quoties dignæ ftupui miracula formæ
Quæ poffit fenium vel reparare Jovis!
Ah quoties vidi fuperantia lumina gemmas,

Atque faces quotquot volvit uterque polus; Collaque bis vivi Pelopis quæ brachia vincant, Quæque fluit puro nectare tincta via, Et decus eximium frontis, tremulofque capillos, Aurea quæ fallax retia tendit Amor; Pellacesque genas, ad quos hyacinthina fordet Purpura, et ipse tui floris, Adoni, rubor! Cedite laudatæ toties Heroides olim,

Et quæcunque vagum cepit amica Jovem. Cedite Achæmeniæ turritâ fronte puellæ,

50

55

60

65

Et quot Sufa colunt, Memnoniamque Ninon.. Vos etiam Danaæ fafces fubmittite Nymphæ, Et vos Iliacæ, Romuleæque nurus. Nec Pompeianas Terpëia Mufa columnas Jactet, et Aufoniis plena theatra ftolis. Gloria Virginibus debetur prima Britannis, Extera fat tibi fit fœmina poffe sequi. Tuque urbs Dardaniis Londinum ftructa colonis Turrigerum latè confpicienda caput, Tu nimium felix intra tua monia claudis

Quicquid formofi pendulus orbis habet.

70

75

Non

Non tibi tot cœlo fcintillant aftra fereno
Endymioneæ turba miniftra dex,

Quot tibi confpicuæ formáque auróque puellæ
Per medias radiant turba videnda vias.
Creditur huc geminis venisse invecta columbis
Alma pharetrigero milite cincta Venus,
Huic Cnidon, et riguas Simoentis flumine valles,
Huic Paphon, et roseam post habitura Cypron.
Aft ego, dum pueri finit idulgentia cæci, 85

Monia quàm fubitò linquere fausta paro;
Et vitare procul malefidæ infamia Circes.
Atria, divini Molyos ufus ope.

Stat quoque juncofas Cami remeare paludes,
Atque iterum raucæ murmur adire Scholæ. 90
Interea fidi parvum cape munus amici,
Paucaque in alternos verba coacta modos.

80

ELEGIA SECUNDA, Anno Ætatis 17.

In obitum Praconis Academici Cantabrigienfis.

T

E, qui confpicuus baculo fulgente folebas Palladium toties ore ciere gregem, Ultima præconum præconem te quoque fæva Mors rapit, officio nec favet ipsa suo. Candidiora licet fuerint tibi tempora plumis Sub quibus accipimus delituiffe Jovem, O dignus tamen Hæmonio juvenefcere fucco, Dignus in AEfonios vivere posse dies,

5

Dig