Dignus quem Stygiis medicâ revocaret ab undis
Arte Coronides, fæpe rogante dea.
Tu fi juffus eras acies accire togatas,
Et celer à Phœbo nuntius ire tuo,
Talis in Iliacâ ftabat Cyllenius aula
Alipes, æthereâ missus ab arce Patris.
Talis et Eurybates ante ora furentis Achillei
Rettulit Atridæ jussa severa ducis.
Magna fepulchrorum regina, fatelles Averni
Sæva nimis Mufis, Palladi fæva nimis,
Quin illos rapias qui pondus inutile terræ,
Turba quidem est telis ista petenda tuis.
Vestibus hunc igitur pullis Academia luge,
Et madeant lachrymis nigra feretra tuis.
Fundat et ipfa modos querebunda Elegëia triftes,
Perfonet et totis nænia mofta fcholis.
ELEGIA TERTIA, Anno Ætatis 17.
In obitum + Præfulis Wintonienfis.
Mccft
æftus eram, et tacitus nullo comitante fedebam, Hærebantque animo tristia plura meo, Protinus en fubiit funeftæ cladis imago
Fecit in Angliaco quam Libitina folo; Dum procerum ingreffa eft splendentes marmore Dira fepulchrali mors metuenda face; Pulfavitque auro gravidos et jaspide muros, Nec metuit fatrapum fternere falce greges.
(turres
+ Lancelot Andrews, who died Sept. 21. 1626.
Tunc memini clarique ducis, fratrisque verendi
Intempeftivis offa cremata rogis :
Et memini Heroum quos vidit ad æthera raptos,
Flevit et amiffos Belgia tota duces.
At te præcipuè luxi digniffime Præful,
Wintoniæque olim gloria magna tuæ;
Delicui fletu, et trifti fic ore querebar,
Mors fera Tartareo diva fecunda Jovi,
Nonne fatis quod fylva tuas perfentiat iras,
Et quod in herbofos jus tibi detur agros,
Quodque afflata tuo marcefcant lilia tabo,
Et crocus, et pulchræ Cypridi facra rosa,
Nec finis ut femper fluvio contermina quercus
Miretur lapfus prætereuntis aquæ ?
Et tibi fuccumbit liquido quæ plurima cœlo
Evehitur pennis quamlibet augur avis,
Et quæ mille nigris errant animalia fylvis,
Et quod alunt mutum Proteos antra pecus.
Invida, tanti tibi cum fit conceffa poteftas;
Quid juvat humanâ tingere cæde manus? Nobileque in pectus certas acuiffe fagittas,
Semideamque animam fede fugâffe fuâ?
Talia dum lacrymans alto fub pectore volvo,
Rofcidus occiduis Hefperus exit aquis,
Et Tarteffiaco fubmerferat æquore currum
Phœbus, ab eöo littore menfus iter.
Nec mora, membra cavo posui refovenda cubili, 35
Condiderant oculos noxque foporque meos:
Cum
Cum mihi vifus eram lato fpatiarier agro,
Heu nequit ingenium vifa referre meum.
Illic puniceâ radiabant omnia luce,
Ut matutino cum juga fole rubent.
Ac veluti cum pandit opes Thaumantia proles,
Veftitu nituit multicolore folum.
Non dea tam variis ornavit floribus hortos
Alcinoi, Zephyro Chloris amata levi. Flumina vernantes lambunt argentea campos, 45 Ditior Hefperio flavet arena Tago. Serpit odoriferas per opes levis aura Favoni, Aura fub innumeris humida nata rosis, Talis in extremis terræ Gangetidis oris Luciferi regis fingitur effe domus. Ipfe racimiferis dum densas vitibus umbras Et pellucentes miror ubique locos, Ecce mihi fubito Præful Wintonius aftat, Sidereum nitido fulfit in ore jubar; Veftis ad auratos defluxit candida talos, Infula divinum cinxerat alba caput. Dumque fenex tali incedit venerandus amictu, Intremuit læto florea terra fono.
60
Agmina gemmatis plaudunt cœleftia pennis,
Pura triumphali personat æthra`tubâ.
Quisque novum amplexu comitem cantuque falutat,
Hofque aliquis placido misit ab ore sonos;
Nate veni, et patrii felix cape gaudia regni,
Semper ab hinc duro, nate, labore vaca.
Tt
Dixit, et aligeræ tetigerunt nablia turmæ,
At mihi cum tenebris aurea pulfa quies.
Flebam turbatos Cephaleiâ pellice fomnos,
Talia contingant fomnia fæpe mihi.
ELEGIA QUARTA, Anno Ætatis 18.
Ad Thomam Junium præceptorem fuum, apud mercatores
Anglicos Hamburga agentes, Paftoris munere fungentem.
Curre per immenfum fubitò mea littera pontum,
I, pete Teutonicos læve per æquor agros; Segnes rumpe moras, et nil, precor, obftet eunti, Et feftinantis nil remoretur iter.
Ipfe ego Sicanio frænantem carcere ventos
AEolon, et virides follicitabo Deos,
Cæruleamque fuis comitatam Dorida Nymphis,
Ut tibi dent placidam per fua regna viam.
At tu, fi poteris, celeres tibi fume jugales,
Vecta quibus Colchis fugit ab ore viri;
Aut quies Triptolemus Scythicas devenit in oras
Gratus Eleusinâ missus ab urbe
puer.
Atque ubi Germanas flavere videbis arenas
10
Ditis ad Hamburgæ mœnia flecte gradum,
Dicitur occifo quæ ducere nomen ab Hamâ,
Cimbrica quem fertur clava deḍisse neci.
Vivit ibi antiquæ clarus pietatis honore
Præful Chrifticolas pafcere doctus oves;
Ille quidem eft animæ plufquam pars altera noftræ,
Dimidio vitæ vivere cogor ego.
Hei mihi quot pelagi, quot montes interjecti
Me faciunt aliâ parte carere mei!
Charior ille mihi quàm tu doctiffime Graium
Cliniadi, pronepos qui Telamonis erat;
Quàmque Stagirites genorofo magnus alumno, 25
Quem peperit Lybico Chaonis alma Jovi.
Qualis Amyntorides, qualis Philyrëius Heros
Myrmidonum regi, talis et ille mihi.
Primus ego Aonios illo
Aonios illo præeunte receffus
Luftrabam, et bifidi facra vireta jugi,
Pieriosque haufi latices, Clioque favente,
Caftalio sparsi læta ter ora mero.
Flammeus at fignum ter viderat arietis AEthon,
Induxitque auro lanea terga novo,
Bifque novo terram sparsisti Chlori fenilem
Gramine, bifque tuas abftulit Auster opes:
Necdum ejus licuit mihi lumina pascere vultu,
Aut linguæ dulces aure bibisse sonos.
Vade igitur, curfuque Eurum præverte fonorum, Quàm fit opus monitis res docet, ipfa vides. 40 Invenies dulci cum conjuge fortè fedentem,
Mulcentem gremio pignora chara fuo, Forfitan aut veterum prælarga volumina patrum Verfantem, aut veri biblia facra Dei, Cæleftive animas faturantem rore tenellas, Grande falutiferæ religionis opus. Utque folet, multam fit dicere cura falutem, Dicere quam decuit, fi modo adeffet, herum. Tt 2
|