Agmina phocarum numerat, vilifque volucrum 100
Paffer habet femper quicum fit, et omnia circum
Farra libens volitet, ferò fua tecta revisens,
Quem fi fors letho objecit, feu milvus adunco
Fata tulit roftro, feu ftravit arundine foffor,
Protinus ille alium focio petit inde volatu.
Nos durum genus, et diris exercita fatis
Gens homines aliena animis, et pectore difcors,
Vix fibi quifque parem de millibus invenit unum,
Aut fi fors dederit tandem non aspera votis,
Illum inopina dies quâ non fperaveris horâ
Surripit, æternum linquens in fæcula damnum.
Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni.
Heu quis me ignotas traxit vagus error in oras
Ire per aëreas rupes, Alpemque nivosam!
Ecquid erat tanti Romam vidiffe fepultam,
(Quamvis illa foret, qualem dum viseret olim,
Tityrus ipfe fuas et oves et rura reliquit;)
Ut te tam dulci poffem caruiffe sodale,
Poffem tot maria alta, tot interponere montes,
Tot fylvas, tot faxa tibi, fluviofque fonantes! 120
Ah cartè extremùm licuiffet tangere dextram,
Et bene compofitos placidè morientis ocellos,
Et dixiffe vale, nostri memor ibis ad aftra.
Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Quamquam etiam veflri nunquam meminiffe pigebit Paftores Thufci, Mufis operata juventus, Hic Charis, atque Lepos; et Thufcus tu quoque Damon,
126
An
Antiquâ genus unde petis Lucumonis ab urbe.
O
ego quantus eram, gelidi cum ftratus ad Arni
Murmura, populeumque nemus, quà mollior herba,
Carpere nunc violas, nunc fummas carpere myrtos,
Et potui Lycidæ certantem audire Menalcam.
Ipfe etiam tentare aufus fum, nec puto multùm
Difplicui, nam funt et apud me munera vestra
Fifcellæ, calathique, et cerea vincla cicutæ,
Quin et noftra fuas docuerunt nomina fagos
Et Datis, et Francinus, erant et vocibus ambo
Et ftudiis noti, Lydorum fanguinis ambo.
140
145
Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Hæc mihi tum læto dictabat roscida luna, Dum folus teneros claudebam cratibus hædos. Ah quoties dixi, cùm te cinis ater habebat, Nunc canit, aut lepori nunc tendit retia Damon, Vimina nunc texit, varios fibi quod fit in usus! Et quæ tum facili fperabam mente futura Arripui voto levis, et præfentia finxi, Heus bone numquid agis? nifi te quid forte retardat, Imus? et argutâ paulùm recubamus in umbrâ, Aut ad aquas Colni, aut ubi jugera Caffibelauni ? Tu mihi percurres medicos, tua gramina, fuccos, 150 Helleborúmq;humiléfq; crocos, foliúmq; hyacinthi, Quafque habet ifta palus herbas, artesque medentûm. Ah pereant herbæ, pereant artefque medentûm, Gramina, poftquam ipfi nil profecere magiftro. Ipfe etiam, nam nefcio quid mihi grande sonabat
Fiftula, ab undecimâ jam lux eft altera nocte, 156
Et tum forte novis admôram labra cicutis,
Diffiluere tamen ruptâ compage, nec ultra
Ferre graves potuere fonos, dubito quoque ne fim
Turgidulus, tamen et referam, vos cedite fylvæ. 160
Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni.
Ipfe ego Dardanias Rutupina per æquora puppes
Dicam, et Pandrafidos regnum vetus Inogeniæ,
Brennúmq; Arvigarúmq; duces, priscúmq;Belinum,
Et tandem Armoricos Britonum fub lege colonos;
Tum gravidam Arturo fatali fraude Iögernen, 166
Mendaces vultus, affumptaque Gorlöis arma,
Merlini dolus. O mihi tum fi vita supersit,
Tu procul annosa pendebis fistula pinu 169
Multùm oblita mihi, aut patriis mutata Camœnis
Brittonicum ftrides, quid enim? omnia non licet uni
Non fperâffe uni licet omnia, mi fatis ampla
Merces, et mihi grande decus (fim ignotus in ævum
Tum licet, externo penitufque inglorius orbi)
Si me flava comas legat Ufa, et potor Alauni, 175
Vorticibufq; frequens Abra, et nemus omne Trean-
Et Thamesis meus ante omnes, et fufca metallis (tæ,
Tamara, et extremis me difcant Orcades undis.
180
Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Hæc tibi fervabam lentâ fub cortice lauri, Hæc, et plura fimul, tum quæ mihi pocula Mansus, Manfus Chalcidicæ non ultima gloria ripæ, Bina dedit, mirum artis opus, mirandus et ipfe,
Et
Et circum gemino cælaverat argumento:
In medio rubri maris unda, et odoriferum ver, 185
Littora longa Arabum, et fudantes balfama fylvæ,
Has inter Phoenix divina avis, unica terris
Cæruleùm fulgens diverficoloribus alis
Auroram vitreis furgentem refpicit undis. 189
Parte alia polus omnipatens, et magnus Olympus,
Quis putet? hicquoque Amor, pictæq; innube phare-
Arma corufca faces, et spicula tincta pyropo; (træ,
Nec tenues animas, pectúfque ignobile vulgi
Hinc ferit, at circùm flammantia lumina torquens
Semper in erectum fpargit fua tela per orbes
195
Impiger, et pronos nunquam collimat ad ictus,
Hinc mentes ardere facræ, formæque deorum.
201
Tuquoqueinhis, nec me fallit spes1lubrica,Damon, Tu quoque in his certè es, nam quò tua dulcis abiret Sanctáque fimplicitas, nam quò tua candida virtus? Nec te Lethæo fas quæfivisse sub orco, Nec tibi conveniunt lacrymæ, nec flebimus ultrà, Ite procul lacrymæ, purum colit æthera Damon, AEthera purus habet, pluvium pede reppulit arcum; Heroúmque animas inter, divósque perennes, 205 AEthereos haurit latices et gaudia potat Ore facro. Quin tu cœli post jura recepta Dexter ades, placidúfque fave quicunque vocaris, Seu tu nofter eris Damon, five æquior audis Diodotus, quo te divino nomine cuncti Calicolæ nôrint, fylvifque vocabere Damon.
Gcc
Quòd tibi purpureus pudor, et fine labe juventus.
Grata fuit, quòd nulla tori libata voluptas,
En etiam tibi virginci fervantur honores;
Ipfe caput nitidum cinctus rutilante corona,
Lætáque frondentis geftans umbracula palmæ
AEternum perages immortales hymenæos;
Cantus ubi, choreifque furit lyra mista beatis,
Festa Sionæo bacchantur et Orgia thyrso.
Jan. 23. 1646.
Ad JOANNEM ROUSIUM Oxonienfis Academia
Bibliothecarium.
De libro Poematum amiffo, quem ille fibi denuo mitti poftulabat, ut cum aliis noftris in Bibliotheca publica reponeret, Ode. Strophe 1.
GE
EMELLE cultu fimplici gaudens liber,
Fronde licet geminâ,
Munditiéque nitens non operofâ,
Quam manus attulit
Juvenilis olim,
Sedula tamen haud nimii poetæ ;
Dum vagus Aufonias nunc per umbras,
Nunc Britannica per vireta lufit
Infons populi, barbitóque devius
Indulfit patrio, mox itidem pectine Daunio
Longinquum intonuit melos
Vicinis, et humum vix tetigit pede;
Antiftrophe.
Quis te parve liber, quis te fratribus
|