Tecum cuncta Deo prodiga dum voves, Numen, Virgo, tui pectoris incola, Quanto foenore pensat
Terrae quae bona despicis?
Quid nos illaqueant improba gaudia? Cur nos jam pigeat vincula rumpere? Dux est Virgo sacerdos,
Fas sit quo properat sequi.
Ergo nunc tua gens se tibi consecrat;
Ergo nostra manes portio, tu, Deus,
Qui de Virgine natus,
Per nos saepe renasceris.
Sit laus summa Patri, summaque Filio,
Sit par, sancte, tibi gloria, Spiritus,
Si nos intus aduris,
Puro corde litabimur.
Infans pulsa recens matris ab ubere,
Abscondi tacitis quaerit in atriis;
Templum Virgo futura,
Templi crescit in aedibus.
In blanda requie, plena negotio,
Uni nota Deo vivere cogitat;
Hic pro lacte parentis
Sugit Numinis ubera.
Sic aurora novi nuntia luminis,
Primo mane latet nubibus obsita;
Mox solem paritura,
Plenum qui referat diem.
Sol in virgineo pectore praeviis
Ardorem radiis suscitat intimum:
Hoc foecunda calore
Virtus insita germinat.
Ut fert prima novis munera frondibus
Arbos irrigui fontis in alveo;
Fructum Virgo datura,
Sese floribus induit.
Sit suprema tibi gloria, Trinitas;
Quo Virgo teneram se vovet hostiam,
Puri Flamen amoris,
Fac nos jam tibi vivere.
O sancte Sanctorum Deus,
Quam pura sese devovet
Ignota prisco foederi,
Tuas ad aras hostia!
Afflata puro Numine,
Taedas jugales respuens
Maria, vinclo perpetis
Se castitatis obligat.
Prolis coaeternae Patri
Futura mater, sic sui
Parare Sponso Virginum
Festinat aulam pectoris.
Fallacis aevi ludicra
Perosa, nesciri studet;
Solo, placere cui cupit,
Deo frui beatior.
Hinc quanta posthac Virginum
Surrexit in terris seges!
Laus quanta, despectae prius
Adjecta continentiae !
Quotquot pudoris aemulae
Matris prement vestigia,
Tot illa post se Filii
Dux sistet ad Regis thronum.
Sit laus Patri, laus Filio
Qui Virgines sponsat sibi;
In quo litantur hostiae
Par sit tibi laus, Spiritus.
Supreme, quales, Arbiter,
Tibi ministros eligis,
Tuas opes qui vilibus
Vasis amas committere !
Haec nempe plena lumine
Tu vasa frangi praecipis;
Lux inde magna rumpitur,
Ceu, nube scissa, fulgura.
Totum per orbem nuntii,
Nubes velut, citi volant:
Verbo graves, Verbo Deo,
Tonant, coruscant, perpluunt.
Christum sonant: versae ruunt
Arces superbae daemonum:
Circum tubis clangentibus,
Sic versa quondam moenia.
Fac, Christe, coelestes tubae
Somno graves nos excitent:
Accensa de te lumina
Pellant tenebras mentium.
Uni sit et trino Deo
Suprema laus, summum decus, De nocte qui nos ad suae Lumen vocavit gloriae.
Coelestis aulae Principes,
Sacri duces exercitus,
Bissena mundi lumina,
Olim futuri judices;
Mersis gravi caligine,
Per vos dies renascitur:
Quos vanus error luserat,
Illustrat alma veritas.
Non vi, nec armis militum,
Fandi nec ullis artibus;
Verbo sed irrisae Crucis,
Christo rebelles subditis.
Quibus gemebat subditus,
Rumpuntur orbis vincula:
Jam gaudet, excusso jugo,
Liber Dei sub legibus.
|