Menti sed aeternae cibus
Debetur alter: haec Dei
Sermone vivit: hanc fovet
Coelestis et nutrit fides.
Quaesita Christi sanguine
Manavit in terras fides,
Et impiarum pectora
Victrix subegit gentium.
Fax illa puris cordibus
Monstrare coelos efficax,
Aeterna dignis incitat
Factis mereri praemia.
Sancti leonum, per fidem,
Mulsere rugitus: truces
Fregere regnantum minas;
Risere stridentes rogos.
Hac luce signatum, Deus,
Calcare dona tramitem,
Et caritatis uberes
Fructus eundo carpere.
Deo Patri sit gloria,
Ejusque soli Filio,
Sancto simul cum Spiritu,
Nunc, et per omne seculum.
Dignas quis, O Deus, tibi
Laudes rependat, qui tuo
Pellis tenebras lumine,
Salutis et monstras viam ?
Tu, quam jubes, donas fidem;
Haec cultui praeest tuo;
Haec mentis errores fugat;
Haec corda sursum dirigit.
Te destituta spiritu
Nil pompa sacrorum juvat:
'Secreta puri blandius
Tibi litabunt pectoris.
Vox inde cordi consona
Vectigal exsolvet suum,
Et ad salutem libero
Prometur ore veritas.
O, qui superbos respuis,
Et simplices amas, Deus,
Ut crescat in nobis fides,
Cordis tumorem comprime.
Sit summa Patri gloria:
Sit summa Nato, qui fidem
Cruore fundavit suo:
Par sit tibi laus, Spiritus.
O fortis, O clemens Deus,
Salutis auctor, tu fidem
Nostris potenter insere,
Germen salutis, cordibus.
Hinc omne robur ducimus:
Haec arma nobis; hoc manus Protecta scuto, flammea
Retundet hostis spicula.
Hinc fundimus preces tibi
Sacri sub umbra nominis,
Quo nititur spes omnium
Uno salutis pignore.
Placatus illo nomine,
Labantibus feres opem,
Dabisque, sanctam degener
Ne vita deturpet fidem.
Sit laus Patri, laus Filio:
Par sit tibi laus, Spiritus,
Infusa per quem cordibus
Relucet imis veritas.
Jam sanctius moves opus,
Tecum, Deus, deliberans:
Mundo recenti principem,
Tibique praeconem paras.
Homo creatur; hunc sacro
Coelestis oris halitu
Succendis, et vivam tui
Spirare das imaginem.
Ergo per omnes aequoris,
Telluris omnes et sinus
Regnabit at memor sui
Deo minorem se gerat.
Heu, caeca cordis pravitas !
Jugum rebellis excutit;
Deo superbus nec timet
Aequare pulvis verticem.
Hinc quanta luctuum cohors
Incumbit orbi perdito!
O Christe, ni feras opem,
Spes tota sontes deseret.
Qui nos creavit, laus Patri;
Qui nos redemit, Filio;
Cujus movemur halitu,
Par sit tibi laus, Spiritus.
Ultricibus nos undique
Dum saucias telis, Deus,
Quis ferre, te praeter, queat
Moerentibus solatium?
Mundus facessat: nil opis
Favore praestat futili :
Fallacibus quin asperat
Alitque fomentis malum.
Flagella nos terrent tua;
Non illa spem demunt tamen : Quae ferre nos jubes, Pater, Fiunt medela vulnerum.
At impetus libidinum
Ferocientes comprime :
Haec vera nos vexant mala,
Sanare quae solus potes.
Quid ergo cessas? ingruunt
Intus forisque praelia;
Hosti-ne praeda mens erit
Christi redempta sanguine?
Audis precantes: anxiae
Spes blanda jam menti redit:
O Christe, tetros mors tua
Mortis pavores discutit.
Sit Trinitati gloria,
Quae sic flagellis quos amat
Exercet, ut clementiae
Rursum recordetur suae.
Lugete, pacis Angeli:
Mortalis en ultro Deus,
Culpae gerens imaginem,
Poenam nocentum sustinet.
|