sexum virilem; dabo eum Dómino ómnibus diébus vitæ ejus, et novácula non ascendet super caput ejus. Et factum est post círculum diérum, concépit Anna, et péperit filium, et vocávit nomen ejus Sámuel; eo quod à Dómino postulasset eum. Ascendit autem vir ejus Elcana, et omnis domus ejus, ut immoláret Dómino hóstiam solemnem, et votum suum, et Anna non ascendit; dixit enim viro suo: Non vadam, donec ablactétur infans, et ducam eum, ut appareat ante conspectum Dómini, et máneat ibi júgiter. Et adduxit eum secum, postquam ablactáverat, in vítulis tribus, et tribus módiis farínæ, et ámphorâ vini, et adduxit eum ad domum Dómini in Silo. Puer autem erat adhuc partes: Annæ autem dedit partem unam tristis, quia Annam diligébat. Dóminus autem conclúserat vulvam ejus. Affligébat quoque eam æmula ejus, et vehementer angébat, in tantum ut exprobråret quòd Dóminus conclusisset vulvam ejus: sicque faciébat per singulos annos, cùm redeunte témpore ascénderent ad templum Dómini; et sic provocábat eam. Porrò illa flebat, et non capiébat || cibum. Dixit ergo ei Elcana || vir suus: Anna, cur fles? et quare non cómedis? et quámobrem affligitur cor tuum? Numquid non ego mélior tibi sum, quàm decem fílii? B. Dilectus à Dómino Deo || suo Sámuel Prophéta Dómini, renovávit impérium: * In lege Dómini congregatiónem judicávit, et cógnitus est in verbis suis fidélis, quia || infántulus: et immolavérunt vidit Deum lucis. . Deus vitulum, et obtulérunt púesorte distribuit pátribus terrum Heli. ram, et post hæc dedit júdi B. Dixit Sámuel ad unices usque ad Sámuel Prophé-versum Israel: Nolíte declitam. *In. Eccli. 46. Act. 13. náre post vana quæ non próderunt vobis; et non de relinquet Dóminus pópulum suum. Quòd * Si persevera. véritis in malítia, peribitis. ✯. Nescitis quóniam servi estis ejus cui obeditis, sive peccáti ad mortem, sive obeditiónis ad justítiam ? * Si. 1 Reg. 12. Rom. 6. LECTIO III. Cap. 2. FILII Heli, filii Bélial, nescientes Dóminum, neque officium sacerdótum ad pópulum. Erat ergo peccátum puerórum grande nimis co- || lápidi Divínum esse símile. * Auferte. Glória. † Præparáte. 1 Reg. 8. Act. 17. ram Dómino: quia retrahébant hómines à sacrificio Dómini. Sámuel autem ministrábat ante fáciem Dómini, puer, accinctus ephod lineo. Et túnicam parvam faciébat ei mater sua, quam afferébat statutis dicbus, ascendens Dómino coram Heli, et sermo cum viro suo, ut immoláret hóstiam solemnem. Et benedixit Heli Elcanæ et uxóribus illis; non erat vísio maejus. Et magnificátus est puer Sámuel apud Dóminum. Heli || autem erat senex valde, et audivit ómnia quæ faciébant filii sui universo Israéli: et quómodo dormiébant cum mulieribus quæ observábant ad óstium tabernáculi; et dixit eis: Quare fácitis res hujuscémodi, quas ego áudio, res péssimas, ab omni pópulo? Nolite, filii mei; non enim est bona fama quam ego áudio, ut tránsgredi faciátis pópulum Dómini. Si peccaverit vir in virum, placari ei potest Deus: si autem in Dóminum peccáverit vir, quis orábit pro eo? Et non audiérunt vocem patris sui; quia vóluit Dóminus occidere eos. Puer autem Sámuel proficiébat, atque crescébat, et placébat tam Dómino quàm hominibus. R. Si in toto corde vestro revertímini ad Dóminum, *Auferte deos aliénos de médio vestrî, et † Præparáte corda vestra Dómino, et servíte ei soli. . Genus cùm simus Dei, non debemus æstimáre auro, aut argento, aut nifesta. Factum est ergo in die quadam, Heli jacébat in loco suo, et óculi ejus caligáverant, nec póterat vidére: lucerna Dei ántequam extin guerétur, Sámuel dormiébat in templo Dómini, ubi erat arca Dei. Et vocávit Dóminus Sámuel. Qui respondens, ait: Ecce ego. Et cucurrit ad Heli, et dixit: Ecce ego; vocasti enim me. Qui dixit: Non vocávi; revértere, et dormi. Et ábiit, et dormívit. Et adjécit Dóminus rursum vocáre Samuélem. Consurgensque Sámuel ábiit ad Heli, et dixit: Ecce ego; quia vocasti me. Qui respondit: Non vocávi te, fili mi; revértere, et dormi. Porrò Sámuel necdum sciébat Dóminum, neque revelátus fúerat ei sermo Dómini. R. Deus plebis Israel edu. xit patres nostros de terra Ægypti, et dedit eis júdices usque ad Sámuel Prophétam : exinde postulavérunt regem ; * Et dedit illis Deus Saul virum de tribu Bénjamin. ✯. Di xérunt majóres natu Israel Samuéli : Constitue nobis re gem, ut júdicet nos: * Et dedit illis. Act. 13. 2 Reg. 8. LECTIO II. ET adjécit Dóminus, et vocávit adhuc Samuélem tértiò. Qui consurgens abiit ad Heli,|| et ait: Ecce ego; quia vocasti me. Intellexit ergo Heli quia Dóminus vocáret púerum; et ait ad Samuélem: Vade, et dormi; et si deinceps vocáverit te, dices: Lóquere, Dómine, quia audit servus tuus. Abiit ergo Sámuel, et dormívit in loco suo. Et venit Dóminus, et stetit ; et vocávit, || sicut vocáverat secundò: Sámuel, Sámuel. Et ait Sámuel: Lóquere, Dómine, quia audit servus tuus. Et dixit Dóminus ad Samuélem: Ecce ego fácio verbum in Israel: quod quicumque audierit, tinnient ambæ aures ejus. In die illa suscitábo adversùm Heli ómnia quæ locútus sum super domum ejus incípiam, et complébo. Prædixi enim ei quòd judicatúrus essem domum ejus in æternum, propter iniquitátem, eo quod nóverat indignè ágere filios suos, et non corripúerit eos. Idcirco jurávi dómui Heli, quòd non expiétur iniquitas domûs ejus víctimis et munéribus usque in æternum. Dormívit autem Sámuel usque mane, aperuitque óstia domûs Dómini. Et Sámuel timébat in- || dicáre visiónem Heli. : eo quod abjecisti sermónem Dómini, abjécit te Dóminus. y. Quicumque totam legem serváverit, offendat autem in uno, factus est ómnium reus. * Pro eo. 1 Reg. 15. Jac. 2. LECTIO III. VOCAV OCAVIT ergo Heli Samuélem, et dixit: Sámuel fili mi? Qui respondens, ait: Præstò sum. Et interrogávit eum : Quis est sermo, quem locútus est Dóminus ad te? oro te ne celáveris me: hæc fáciat tibi Deus, et hæc addat, si abscónderis à me sermónem ex ómnibus verbis quæ dicta sunt tibi. Indicávit ítaque ei Sámuel universos sermones, et non abscondit ab eo. Et ille respondit: Dóminus est: quod bonum est in óculis suis fáciat. Crevit autem Sámuel, et Dóminus erat cum eo, et non cécidit ex ómnibus verbis ejus in terram. Et cognóvit universus Israel, à Dan usque Bersabée, quòd fidélis Sámuel prophéta esset Dómini. Et áddidit Dóminus ut apparéret in Silo, quóniam revelátus fúerat Dóminus Samuéli in Silo, juxta verbum Dómini. Et evénit sermo Samuélis universo Israéli. R. Numquid vult Dóminus holocausta et víctimas, et non pótiùs ut obediátur voci Dómini? * Mélior est enim obediéntia quàm víctimæ. *. Qui permánserit in lege R. Dixit Sámuel ad Saül: || factor óperis, hic beátus in Pércute Amalec, non parcas facto suo erit: * Mélior. Gióei: et pepercit Saül Agag.||ria Patri. * Mélior. 1 Reg. 15. Et ait Sámuel ad Saül: * Pro Jac. 1. ET factum est in diébus il Phinees. Currens autem vir de Bénjamin ex ácie, venit in Silo in die illa, scissâ veste, et conspersus púlvere caput. Cùmque ille venisset, Heli sedébat super sellam contra viam spectans. Erat enim cor ejus pavens pro arca Dei. Vir autem ille postquam ingressus est, nuntiávit urbi; et ululávit omnis || civitas. Et audívit Heli sónitum clamóris, dixitque: Quis est hic sónitus tumultûs hujus? At ille festinávit, et ve|| nit, et nuntiávit Heli. B. Dixit, 156. LECTIO III. HELI autem erat nonaginta et octo annórum, et óculi ejus caligáverant, et vidére non poterat. Et dixit ad He lis, convenérunt Philisthiim in pugnam et egressus est Israel óbviam Philisthiim in prælium, et castrametátus est juxta Lápidem adjutórii. Porrò Philisthiim venérunt in Aphec, et instruxérunt áciem contra Israel. Iníto autem certámine, terga vertit Israel Philísthæis, et cæsa sunt in illo certámine passim per agros, quasi quatuor millia virórum. Et reversus est pópulus ad castra; dixeruntque majóres natu de Israel: Quare percussit nos Dóminus hó-li: Ego sum qui veni de prædie coram Philisthiim? Afferámus ad nos de Silo arcam fœderis Dómini, et véniat in médium nostri, ut salvet nos de manu inimicórum nostró- || rum. Misit ergo pópulus in Silo, et tulérunt inde arcam fœderis Dómini exercítuum sedentis super Chérubim; erantque duo filii Heli cum arca fœderis Dei, Ophni et Phinees. R. Dilectus, 156. LECTIO II. PUGNAV UGNAVERUNT ergo Philís-mórtuus est. Senex enim erat thiim, et cæsus est Israel, et vir, et grandæ vus : et ipse fugit unusquisque in taber- judicávit Israel quadraginta náculum suum et facta est annis. Nurus autem ejus, plaga magna nimis; et ceci- uxor Phinees, prægnans erat. dérunt de Israel triginta míl- vicínaque pártui : et audíto lia péditum. Et arca Dei núntio quòd capta esset arca capta est duo quoque filii Dei, et mórtuus esset socer Heli mórtui sunt, Ophni et suus, et vir suus, incurvávit lio, et ego qui de ácie fugi hódie. Cui ille ait : Quid actum est, fili mi? Respondens autem ille qui nuntiábat : Fugit, inquit, Israel coram Philisthiim, et ruína magna facta est in pópulo : insuper et duo filii tui mórtui sunt, Ophni et Phínees; et arca Dei capta est. Cùmque ille nominasset arcam Dei, cécidit de sella retrorsum juxta óstium, et fractis cervicibus, |