Albinovanus. pedo Pedo 21bis novanus. Die kleinen elegischen Dichter der alten Romer, deren Namen großentheils nicht mit villiger Gewißheit den uns erhaltenen Stücken vorgeseßt sind, hat Hr. Hofrath Wernse dorf im dritten Sande von seinen Poëtis Latinis Minoribus gesammelt und kritisch erläutert. IInter ihnen findet man zwei Elegien auf den Tod des Piacenas, die dem Pedo Ul: binovanus, aber gleichfalls nicht zuverläßig genug, beiges legt werden. Eine dritte, an die Staiserin Livia, gehört wohl vielmehr dem Ovid, deffin Werken sie auch beigedruckt zu werden pflegt. Ueber die kritischen Zweifel, die sich auch wider die hier gelieferte, in ihrer Art nicht verwerfliche, aber des vorgeblichen Dichters wohl nicht ganz würdige, Elegie aufwerfen lassen, sehe man Hrn. Wernsdorf, am angef. Drte, S. 122 ff. IN OBITVM MAECENATIS. Défleram Iuuenis tristi modo carmine fata : Sunt etiam merito carmina danda Seni. Longius annoso viuere dignus auo. It, redit, in vastos semper onusta lacus. Non oblità rapit sed tamen illa senes. Lollius hoc ergo conciliauit opus. Caesaris et fimilem propter in arma fidem. Dextera, Romanae tu vigil vrbis eras. Omnia cum posses, tanto tam carus amico, Te sensit nemo posse nocere tamen. Pallade cum docta Phoebus donauerat artes: Tu decus et laudes huius et huius eras. Vin. Beisp. Samml. 4. 5. pedo Albi: Vincit vulgares, vincit beryllus arenas, novanus. Litore in extremo quas fimul vnda mouet. Quod discinatus eras, eras, animo quoque, carpitur vnum, Quae bene praecinctos postmodo pulsa fugit. Aut tibi ventosi quid nocuere finus? Num tibi non tutas fecit in vrbe vias? Quis tetigit ferro, durior ipfe, latus? Maior res, magnis abftinuifie, fuit. tes, Sederat argutas garrulus inter aues. Viuitur ingenio, caetera mortis erunt. Miles 'et Augusti fortis, et vsque pius. Ignibus hoftilis reddere ligna ratis. Quam nunc ille tener, tani gravis hostis erat! Fortis erat circum, fortis et ante Ducem; Territus ad Nili dum fugit ille caput. Omnia victores Marte fedente decent. Poftquam vi&trices conticuere tubae. Dotalem stupri turpis habere lui. Mifit ad extremos exorientis equos. Baco Albinovanus. Pedo pedo 21hiz novanus. Die kleinen elegischen Dichter der alten Nömer, deren Namen großentheils nicht mit völliger Gewißheit den uns erhaltenen Stücken vorgeseßt sind, hat Hr. Hofrath Werns dorf im dritten Bande von seinen Poëtis Latinis Minoribus gesammelt und kritisch erl&utert. linter ihnen findet man zwei Elegien auf den Tod des Tiácenas, die dem pedo 21: binovanus, aber gleichfalls nicht zuverläßig genug, beiges legt werden. Eine dritte, an die Staiserin Livia, gehört wohl vielmehr dem Ovid, dessen Werken sie auch beigedruckt zu werden pflegt. Ueber die kritischen Zweifel, die sich auch wider die hier gelieferte, in ihrer Art nicht verwerfliche, aber des vorgeblichen Dichters wohl nicht ganz würdige, Elegie aufwerfen lassen, sehe man Hrn. Wernsdorf, am angef. Orte, S. 122 ff. IN OBITVM MAECENATIS. Defleram Iuuenis trifti modo carmine fata : Sunt etiam merito carmina danda Seni. Longius annoso viuere dignus auo. It, redit, in vastos semper onusta lacus. Non oblità rapit sed tamen illa senes. Lollius hoc ergo conciliauit opus. Caesaris et fimilem propter in arma fidem. Dextera, Romanae tu vigil vrbis eras. Omnia cum posses, tanto tam carus amico, Te sensit nemo posse nocere tamen. Pallade cum docta Phoebus donauerat artes : Tu decus et laudes huius et huius eras. Vin. Beisp. Samml. 4. B. pedo Ulbis Victus aret, vi&tusque metat: metus imperet illi, Membra nec in strata sternere discat humo. Haec homines, pecudes, haec moderantur aves. Liberat emerito feruida colla boui. Verberat egelidos garrula vere lacus, Cum iam Caefar idem, quod cupiebat, erat: Vicimus: Augusto iudice dignus erat. Cyaneosque metus iam religanda ratis: Aeetis, succis omne perita suis. Haec vtinam nobis Colchidos herba foret! Ergo non homini, quod fuit ante, redit? Si quorum in torua cornua fronte rigent? Cur nos angusta conditione sumus? Atque ita iam tremulo nulla feneéta nocet Te vellem Aurorae complacuiffe virum. Tu dare purpurea lora regenda manu: Procedente die, refpicientis equi. Quem nexum medio foluit in igne Venus; Luciferum contra currere cernis equis. Hic e palmiferis ballama misla iugis. bris. Ter Pedo Xlbis novanus. Ter Pylium feuere sui, ter Nestora canum: Dicebant tamen hunc non fatis esse senem. Dispensata tibi stamina nente foret. Non vnquam sitiens, florida semper eris. |