Vectus ab attonitis Amphiaraus equis.
Quid faciam infelix, et luctu victus? amores
Nec licet inceptos ponere, neve fequi,
O utinam spectare femel mihi detur amatos
Vultus, et coram triftia verba loqui;

Forfitan et duro non eft adamante creata,
Forte nec ad noftras furdeat illa preces.
Crede mihi nullus fic infeliciter arfit,

Ponar in exemplo primus et unus ego.
Parce precor teneri cum fis Deus ales amoris,
Pugnent officio nec tua facta tuo.
Jam tuus O certe est mihi formidabilis arcus,
Nate dea, jaculis nec minus igne potens:
Et tua fumabunt noftris altaria donis,

Nefcio car,

Solus et in fuperis tu mihi fummus eris. Deme meos tandem, verum nec deme furores, mifer eft fuaviter omnis amans: Tu modo da facilis, pofthaec mea fiqua futura eft, Cufpis amaturos figat ut una duos.

HA

Aec ego mente olim laeva, ftudioque fupino Nequitiae pofui vana trophaea meae. Scilicet abreptum fic me malus impulit error, Indocilifque aetas parva magistra fuit, Donec Socraticos umbrofa Academia rivos Praebuit, admiffum dedocuitque jugum. Protinus extinctis ex illo tempore flammis,

Cincta rigent multo pectora noftra gelu. Unde fuis frigus metuit puer ipfe Sagittis,

Et Diomedeam vim timet.ipfa Venus.

CUM

In proditionem Bombardicam.

'UM fimul in regem nuper fatrapasque Britannos Aufus es infandum perfide Fauxe nefas,

Fallor? an et mitis voluifti ex parte videri,

Ft-penfare mala cum pictate fcelus? Scilicet hos alti miffurus ad atria coeli, Sulphureo curru flammivolisque rotis. Qualiter ille feris caput inviolabile Parcis Liquit lördanios turbine raptus agros.

In eandem.

Tccine tentâfti coelo donâffe Jacobum

Quae feptemgemino Bellua monte lates?
Ni meliora tuum poterit dare munera numen,
Parce precor donis infidiofa tuis.

Ille quidem fine te confortia ferus adivit
Aftra nec inferni pulveris ufus ope.

Sic potius foedos in coelum petle cucullos,

Et quot habet brutos Roma profana Deos. Namque hac aut alia nifi quemque adjuveris arte, Crede mihi coeli vix bene fcandet iter.

In eandem.

Urgatorem animae derifit läcobus ignem,

Purgat

Et fine quo Superûm non adeunda domus. Frenduit hoc trina monftrum Latiale corona, Movit et horrificum cornua dena minax.

Dd

Et nec inultus ait temnes mea facra Britanne,
Supplicium fpreta religione dabis.

Et fi ftelligeras unquam penetraveris arces,
Non nifi per flammas triste patebit iter.
quam funefto cecinisti proxima vero,
Verbaque ponderibus vix caritura fuis!
Nam prope Tartareo fublime rotatus ab igni
Ibat ad aethereas umbra perufta plagas..

In eandems

Uem modo Roma fuis devoverat impia diris, Et Styge damnârat Taenarioque finu, Hunc vice mutata jam tollere geftit ad astra, Et cupit ad fuperos evehere ufque Deos.

In inventorem Bombardae.

Apetionidem laudavit caeca vetuftas,

Qui tulit aetheream folis ab axe facem; At mihi major erit, qui lurida creditur arma, Et trifidum fulmen furripuiffe Jovi.

Ad Leonoram Romae canentem.

Angelus unicuique fuus (fic credite gentes)

Obtigit aethereis ales ab ordinibus.

Quid mirum, Leonora, tibi fi gloria major?
Nam tua praefentem vox fonat ipfa Deum.
Aut Deus, aut vacui certe mens tertia coeli
Per tua fecreto guttura ferpit agens;

Serpit agens, facilifque docet mortalia corda

Senfim immortali affuefcere poffe fono.

Quod fi cuncta quidem Deus eft, per cunctaque fufus, In te una loquitur, caetera mutus habet.

Ad eandem.

Altera Torquatum cepit Leonora Poëtam,

Cujus ab infano ceffit amore furens.

Ah mifer ille tuo quanto felicius aevo
Perditus, et propter te Leonora foret!
Et te Pieria fenfiffet voce canentem
Aurea maternae fila movere lyrae,
Quamvis Dircaeo torfiffet lumina Pentheo
Saevior, aut totus defipuiffet iners,
Tu tamen errantes caeca vertigine fenfus
Voce eadem poteras composuisse tua;
Et poteras aegro fpirans fub corde quietem
Flexanimo cantu reftituiffe fibi.

CR

Ad eandem.

*Redula quid liquidam Sireña Neapoli jactas, Claraque Parthenopes fana Achelöiados, Littoreamque tua defunctam Naiada ripa

Corpora Chalcidicò facra dediffe rogo?
Illa quidem vivitque, et amoena Tibridis unda :
Mutavit rauci murmura Paufilipi.

Illic Romulidûm ftudiis ornata fecundis,

Atque homines cantu detinet atque Deos.
Dd a

Apologus de Ruftico et Hero.

Rufticus ex Malo fapidiffima poma quotannis

Legit, et urbano lecta dedit Domino:

Hinc incredibili fructus dulcedine captus
Malum ipfam in proprias tranftulit areolas.
Hactenus illa ferax, fed longo debilis aevo,
Mota folo affueto, protenus aret iners.
Quod tandem ut patuit Domino, fpe lufus inani,
Damnavit celeres in fua damna manus.
Atque ait, heu quanto fatius fuit illa Coloni
(Parva licet) grato dona tuliffe animo!
Poffem ego avaritiam fraenare, gulamque voracem:
Nunc periere mihi et foetus et ipfe parens.

SYLVARUM LIBER.

Anno Etatis 16.

In Obitum Procancellarii medici.

Parere fati difcite legibns,

Manufque Parcae jam date fupplices,
Qui pendulum telluris orbem

Täpeti colitis nepotes.

Vos fi relicto mors vaga. Taenaro
Semel vocârit flebilis, heu morac

Tentantur incaffum dolique;