Quafque habet ifta palus herbas, artesque medentûm
Ah pereant herbæ, pereant artefque medentûm
Gramina, poftquam ipfi nil profecere magiftro.
Ipfe etiam, nam nefcio quid mihi grande fonabat
Fistula, ab undecimâ jam lux eft altera nocte,
Et tum forte novis admoram labra cicutis,
Diffiluere tamen ruptâ compage, nec ultra
Ferre graves potu re fonos, dubito quoque ne fim
Turgidulus, tamen & referam, vos cedite filvæ.

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni.
Ipfe ego Dardanias Rutupina per æquora puppes
Dicam, & Pandrafidos regnum vetus Inogeniæ,
Brennúmq; Arvigarúmque duces,prifcúmq; Belinum,
Et tandem Armoricos Britonum fub lege colonos;
Tum gravidam Arturo fatali fraude Jogernen
Mendaces vultus, affumptaque Gorlóis arma,
Merlini dolus. O mihi tum fi vita fuperfit,
Tu procul annofa pendebis fiftula pinu
Multùm oblita mihi, aut patriis mutata camœnis
Brittonicum ftrides, quid enim? omnia non licet uni
Non fperâffe uni licet omnia, mi fatis ampla
Merces, & mihi grande decus (fim ignotus in ævum
Tum licet, externo penitufque inglorius orbi)

451

Si me flava comas legat Ufa, & potor Alauni,
antæ,
Vorticibufque frequens Abra, & nemus omne Trc-
Et Thamefis meus ante omnes, & fufca metallis
Tamara, & extremis me difcant Orcades undis.

Ite domum imparti, domino jam non vacat, agni.
Hæc tibi fervabam lentâ fub cortice lauri,
Hæc, & plura fimul tum quæ mihi pocula, Manfus,
Manfus Chalcidica non ultima gloria ripe
Bina dedit, mirum artis opus, mirandus & ipfe,
Et circum gemino cælaverat argumento:
In medio rubri maris unda, & odoriferum ver
Littora longa Arabum, & fudantes balfama filvæ,
Has inter Phoenix divina avis, unica terris
Cæruleùm fulgens diverficoloribus alis
Auroram vitreis furgentem refpicit undis.
Parte alia polus omnipatens, & magnus Olympus,
Quis putet? hic quoq, Amor, pictæq; in nube pha-
Arma corufca faces, & fpicula tincta pyropo;
[retra,
Nec tenues animas, pectúfque ignobile vulgi
Hinc ferit, at circùm flammantia lumina torquens
Semper in erectum fpargit fua tela per orbes
Impiger, & pronos nunquam collimat ad ictus,
Hinc mentes ardere facræ, formæque deorum.
Gg 2

Tu

Tu quoque in his, nec me fallit fpes lubrica Damon, Tu quoque in his certè es, nam quò tua dulcis abiret Sanctáque fimplicitas, nam quò tua candida virtus? Nec te Lethao fas quæfiviffe fub orco,

Nec tibi conveniunt lacrymæ, nec flebimus ultrà,
Ite procul lacrymæ, purum colit æthera Damon,
Æthera purus habet, pluvium pede reppulit arcum,
Heroúmque animas inter, divófque perennes,
Æthereos haurit latices & gaudia potat

Ore facro. Quin tu cœli poft jura recepta
Dexter ades, placidúfque fave quicunque vocaris,
Seu tu nofter eris Damon, five æquior audis,
Diodotus, quo te divino nomine cuncti
Cœlicolæ nôrint, fylvifque vocabere Damon.
Quòd tibi purpureus pudor, & fine labe juventus
Grata fuit, quòd nulla tori libata voluptas,
En etiam tibi virginei servantur honores;
Ipfe caput nitidum cinctus rutilante corona,
Letáque frondentis geftans umbracula palmæ
Æternum perages immortales hymenæos;
Cantus ubi, choreifque furit lyra mista beatis,
Festa Sionxo bacchantur & Orgìa Thyrfo.

Fan. 23. 1646.

Ad Joannem Roufium Oxonienfis Academiæ
Bibliothecarium.

De libro Poematum amiffo, quem ille fibi denuo mitti poftulabat, ut cum aliis noftris in Bibliotheca publica reponeret, Ode.

Strophe 1.

Emelle cultu fimplici gaudens liber,
Fronde licet geminâ,

GE

Munditiéque nitens non operosâ,

Quam manus attulit

Juvenilis olim,

= Sedula tamen haud nimii Poeta;
Dum vagus Aufonias nunc per umbras
Nunc Britannica per vireta lufit

Infons populi, barbitòque devius

Indulfit patrio, mox itidem pectine Daunio
Longinquum intonuit melos

Vicinis, & humum vix tetigit pede;

Antiftrophe.

Quis te parve liber, quis te fratribus

Subduxit reliquis dolo?

Cum tu miffus ab urbe,

Docto jugiter obfecrante amico,

Illuftre tendebas iter

Thamefis ad incunabula

Cærulei patris,
Fontes ubi limpidi
Aonidum, thyafufque facer
Orbi notus per immenfos,
Temporum lapfus redeunte cœlo,
Celeberque futurus in ævum,

Strophe 2.

Modò quis deus, aut editus deo
Priftinam gentis miferatus indolem
(Si fatis noxas luimus priores
Mollique luxu degener otium)
Tollat nefandos civium tumultus,
Almaque revocet ftudia fanctus
Et relegatas fine sede Mufas

Jam