ΣΥΣΤΗΜΑ Β.

Χο. Ην ταῦθ', ὅπως περ καὶ σὺ φής.

ΣΤΡΟΦΗ Γ.

Οι. Τί δῆτ ̓ ἐμοὶ βλεπτὸν, ἢ

Στερκτόν, ἢ προσήγορον

Ετ' ἔς ̓ ἀκέειν ἡδονᾷ, φίλοι;

1345

Απάγετ ̓ ἐκτόπιον ὅτι τάχιςά με,

Απάγετ ̓, ὦ φίλοι, τον ὄλεθρον μέγαν,
Τὸν καταρατόταλον, ἔτι δέ γε καὶ

Θεοῖς ἐχθρόταλον βροτῶν.

ΣΥΣΤΗΜΑ Γ.

1350,

Χο. Δείλαιε τε να, τῆς τε συμφορᾶς ἴσον,

Ως σ' ἠθέλησα μηδ' ἀναγνῶναί ποτ' ἄν.

ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ Β.

Οι. Ολοιθ ̓ ὅςις ἦν, ὃς ἀγρίας πέδας

Επιποδίας μ' ἀπό τε φόνε

1347. Note this line.

1351. Δειλαιε τε vs, as of lunacy; and καταρατοτατον and εχθρότατον here, and κακε κακον (1364) as of the devil.

Εῤῥυτο καινέσωσεν, ἐδὲν εἰς χάριν
Πράσσων τότε γὰρ ἂν θανὼν

Οὐκ ἦν φίλοισιν ἐδ ̓ ἐμοὶ τοσόνδ ̓ ἄχος.

ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΑ B.

Χο. Θέλοντι καμοί τ8τ ̓ ἂν ἦν.

ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ Γ.

Οι. Ούκουν πατρός γ ̓ ἂν φονεὺς

Ηλθον, ἐδὲ νυμφίος

Βροτοῖς ἐκλήθην ὧν ἔφυν ἄπο.

Νῦν δ ̓ ἄθλιος μέν εἶμ', ανοσίων δε παῖς,

Ομογενής δ ̓ ἀφ ̓ ὧν αὐτός γ ̓ ἔφυν τάλας.
Εἰ δέ τι πρεσβύτερον ἔφυ κακό

Κακόν, τότ' ἔλαχ' Οἰδίπος.

1355

1360

1365

Χο. Οὐκ οἶδ' ὅπως σὲ φῶ βεβολεῦσθαι καλως. Κρείσσων γὰρ ἦσθα μηκέτ ̓ ὤν, ἢ ζῶν τυφλός.

ΙΑΜΒΟΙ.

Οι. Ως μὲν τάδ' ἐχ ̓ ὧδ ̓ ἔς ̓ ἄρις ̓ εἰργασμένα, Μή μ' ἐκδίδασκε, μηδὲ συμβούλευ ̓ ἔτι.

Εγὼ γὰρ οὐκ οἶδ' ὄμμασιν ποίοις βλέπων 1370
Πατέρα πότ ̓ ἂν προσείδον εἰς ᾅδε μολὼν,
Οὐδ ̓ αὖ τάλαιναν μητέρ', οἶν ἑμοὶ δυοῖν

αυ

Εργ ̓ ἐςὶ κρείσσον ̓ ἀγχόνης εἰργασμένα.
Αλλ' ἡ τέκνων δῆτ ̓ ὄψις ἦν ἐφίμερος,
Βλαςοῦς ̓ ὅπως ἐβλαςε προσλεύσσειν ἐμοί. 1375
Οὐ δῆτα, τοῖς γ ̓ ἐμοῖσιν ὀφθαλμοῖς ποτὲ,
Οὐδ ̓ ἄςυ γ', ἐδὲ πύργος, ἐδὲ δαιμόνων
Αγάλματ' ἱερά, των ὁ παντλήμων ἐγὼ

Κάλλις ̓ ἀνήρ εἷς, ἐν γε ταῖς Θήβαις τράφεις,
Απεσέρησ ̓ ἐμαυτὸν, αὐτὸς ἐννέπων

1380

1385

Ωθεῖν ἅπαντας, τὸν ἀσεβῆ, τον ἐκ θεῶν
Φανέντ' ἄναγνον, καὶ γένος το Λαΐδ.
Τοιάνδ ̓ ἐγὼ κηλίδα μηνύσας ἐμήν,
Ορθοῖς ἔμελλον ὄμμασιν τέτες ὁρᾷν ;
Ηκιςά γ· ἀλλ ̓ εἰ τῆς ἀκδέσης ἔτ ̓ ἦν
Πηγῆς δι ̓ ὤτων φραγμὸς, ἐκ ἠνεσχόμην
Τὸ μὴ 'ποκλεῖσαι τἐμὸν ἄθλιον δέμας,
Ιν ̓ ἦν τυφλός τε καὶ κλύων μηδέν· σε τὸ γὰρ
σε Τὴν φροντίδ ̓ ἔξω τῶν κακῶν οἰκεῖν, γλυκύ.
Ιὼ Κιθαιρών, τί μ ̓ ἐδέχε; τί μ' 3 λαβὼν 1390

1395

Εκλεινας εὐθύς ; ὡς ἔδειξα μή πολε Εμαυτὸν ἀνθρώποισιν ενθεν ἦν Γεγώς. Ω Πόλυβε, καὶ Κόρινθε, καὶ τὰ πάτρια · ΛόΓῳ παλαιὰ δώμαθ', οἷον ἆρά με Κάλλος κακῶν ὕπελον ἐξεθρέψατε. Νῦν γὰρ κακός τ ̓ ὧν καὶκ κακῶν εὑρίσκομαι. Ω τρεις κέλευθοι, καὶ κεκρυμμένε νάπη, Δρυμός τε καὶ ςενωπος ἐν τριπλαῖς ὁδοῖς, Αἳ τὸ μὲν αἷμα τῶν ἐμῶν χειρῶν ἄπο Επίελε πατρὸς, ἆρά με μέμνησθ ̓ ἔτι, Οι ἔργα δράσας ὑμὶν, εἶτα δεῦρ ̓ ἰὼν Οποι ̓ ἔπρασσον αὖθις ; ὦ γάμοι, γάμοι, Εφύσαθ' ἡμᾶς, και φυτεύσαντες, πάλιν Ανετε ταυτὸν σπέρμα, καπεδείξατε Πατέρας, ἀδελφὸς, παῖδας, αἷμ ̓ ἐμφύλιον, 1405 Νύμφας, γυναῖκας, μητέρας τε, χῳπόσα

1400

1391, 1392. Note these lines, and 1389, as of lunacy.

1997. Note the recapitulation of the principal incidents of the play, in this and the following lines.

Αἴσχις ̓ ἐν ἀνθρώποισιν ἔργα γίνεται.
Αλλ' (“ & γὰρ αὐδῶν ἐσθ ̓ ἃ μηδὲ δρᾷν καλόν,)
Οπως τάχιςα πρὸς θεῶν ἔξω μέ πε

Καλύψατ', ἡ φονεύσατ', ἢ θαλάσσιον

η

Εκρίψατ ̓, ἔνθα μήποτ' εἰσόψεσθ ̓ ἔτι.
Ιτ', ἀξιώσατ ̓ ἀνδρὸς ἀθλίς θιγεῖν.
Πείθεσθε, μὴ δείσητε τἀμὰ γὰρ κακὰ
Οὐδεὶς οἷός τε πλὴν ἐμὲ φέρειν βροτῶν.

1410

Χο. Αλλ ̓ ὧν ἐπαλεῖς, ἐς δέον παρεσθ ̓ ὅδε Κρέων, τὸ πράσσειν και τὸ βελεύειν· ἐπεὶ 1416 Χώρας λέλειπται μόνος ἀντὶ σε φύλαξ.

Οι. Οἴμοι· τί δῆτα λέξομεν πρὸς τόνδ' ἔπος; Τίς μοι φανεῖται πίςις ἔνδικος ; τὰ γὰρ Πάρος πρὸς αὐτὸν πάν] ἐφεύρημαι κακός. 1420

1417. Note this line, as alluding to the changes of the moon ; and γελαστης, (1421).